باب پنجم در حسبت بر اولياى مردگان‌

اين امر يكى از امور مهم دينى است، چنانكه رسول خدا (ص) فرموده: «سه چيز است كه تأخير در آنها روا نيست: نماز و جنازه و شخص عزب هنگامى كه براى او كفوى پيدا شود.»[1] و نخستين كارى كه ولى ميت انجام مى‌دهد كفن و دفن است از مال وى. سپس اگر بدهكار باشد قرض او را مى‌پردازد يا خود حواله مى‌پذيرد و تقبل مى‌كند. رسول خدا (ص) فرمود:

«مؤمن در گرو قرض خودش است تا آنگاه كه پرداخته شود[2]». سپس به غسل او كه واجب كفايى است مبادرت مى‌كند. پيغمبر خدا درباره كسى كه از شتر افتاده و كشته شده بود فرمود: «او را با آب و سدر بشوييد، اما او را به عطر نيالاييد، زيرا وى روز قيامت لبيك‌گويان برانگيخته خواهد شد».

بهتر اين است كه پدر ميت او را غسل دهد وگرنه جد يا پسر يا نواده پسرى يا افراد خاندان به ترتيب، وگرنه مرد بيگانه- چنانكه در نماز است-

[1]-« ثلاث لا يؤخرن: الصلوة و الجنازة و الايم»( حديث نبوى).

[2]-« نفس المؤمن مرتهنة بدينه حتى يقضى عنه».