ترتيب دباغت اين است كه هر دسته را در حوض آن همراه با صمغ
يمانى معتدل سه روز مىخيسانند، آنگاه به حوض ديگر كه به همان اندازه صمغ داشته
باشد مىبرند و چهار بار پياپى چنين مىكنند تا پيه و چربى آن تميز شود. و گاه به
تقلب سه بار مىكنند و در بار سوم مازو مىزنند كه به پوست زيانبخش است و آن را
تباه مىكند. و نشانه پوست تقلبى اين است كه در برابر آفتاب سياه مىشود.
دباغت در تابستان بهتر از زمستان است و به كار بردن مازو و قرظ مصرى
پوست را معيوب مىكند. و در حوضى كه دويست عدد پوست انداخته باشند حداقل دو تن
بايد كار كنند. در پوست گاو نيز نبايد كه ميته را به دباغت شده بياميزند.
مشكسازان بايد فقط پوست تذكيه شده به كار برند و پوست ميته مصرف
نكنند و كسانى كه بنا به سفارش ايشان مشك مىسازند بايد روش تهيه را بدانند و همه
وسايل لازم را داشته باشند. و محتسب بايد غفلتا دكانهاى ايشان را بازرسى كند. مشكى
كه از پوست ذبيحه مىسازند درخشان و زرد مىنمايد، اما آنچه از پوست ميته باشد
مايل به سياه است و از بوى و زبرى نيز مىتوان شناخت، و در پوست ميته بناچار اندكى
از موها مىماند، زيرا نمىتوانند به هنگام تهيه مشك همه موها را با استره
بپيرايند، و نيز پوست ميته پس از خشك شدن شكاف مىخورد.
محتسب بايد مراقبت كند كه مشكهاى بزرگ را از سه تكه (طاقه) و متوسط
را از دو تكه و كوچك را از يك تكه بسازند، و تكهها ستبر و سالم و بىوصله باشد و
هركه خلاف كند تأديب و تعزيرش كند.