قضا در لغت به معنى استوار كردن كارى و تمام كردن آن است. چون طبيعت
مردمان به نزاع و دوستى مال و پيشى جستن بر يكديگر نهاده شده به قاضى نيازمندند تا
به دست توانا نزاع را قطع كند و آنان را به اجراى حق وادارد.
در قرآن و سنت پيغمبر درباره قضا سخنانى آمده است. خداوند مىفرمايد:
«اى داود، ترا در زمين جانشين نهاديم، ميان مردمان بحق حكم كن».[1]
بدينسان معلوم مىشود كه قضا و حكم در ميان مردم از آيينهاى پيامبران بوده است.
و نيز فرمود: «آنگاه كه مؤمنان را به سوى خدا و رسولش فراخوانند تا پيامبر ميان
آنان حكم كند، سخن نگويند جز اينكه شنيديم و فرمانبرداريم، ايشان رستگارانند»[2].