3. امضاى كليه احكام استخدامى كاركنان مجلس؛

4. امضاى كليه نامه‌هاى مربوط به امور قانون‌گذارى؛

5. حضور در نهادهاى قانونى كه عضويت آنها برعهده رئيس مجلس است؛

6. ارائه گزارش كامل از تصميمات و اقدامات هيئت رئيسه درخصوص مسائل مختلف مربوط به مجلس و واحدهاى تابعه آن، هرسه ماه يك بار.[1]

با آنكه رئيس مجلس- در مقام رياست قوه مقننه- عضويت نهادهايى چون مجمع تشخيص مصلحت را برعهده دارد، نظر و رأيى كه وى در اين نهادها ابراز مى‌دارد، نظر و رأى مجلس و يا حتى بيشتر نمايندگان نيست و او به تبعيت از نظر نمايندگان الزامى ندارد، بلكه در تصميمات خود از مستقل است. البته بى‌توجهى به نظر نمايندگان مى‌تواند تبعاتى چون عدم انتخاب مجدد در دوره بعدى رياست مجلس را درپى داشته باشد.

3. كميسيون‌هاى مجلس‌

مجلس داراى كميسيون‌هاى تخصصى متعدد است كه هر كميسيون در زمينه مشخص شده‌اى فعاليت مى‌كند. وظايف اصلى كميسيون‌ها بدين قرار است:

1. بررسى، اصلاح و تكميل طرح‌هاى نمايندگان و لوايح قانونى دولت يا شوراى‌عالى استان‌ها و ارائه گزارش به مجلس؛

2. رسيدگى به طرح‌هاى تحقيق و تفحص و انجام آن پس از تصويب مجلس؛

3. رسيدگى به لوايح بودجه ساليانه كل كشور؛

4. بررسى و اظهارنظر درمورد لوايح برنامه‌هاى توسعه اقتصادى، اجتماعى و فرهنگى كشور؛

5. بررسى چگونگى اجرا و نتايج حاصل از اجراى قوانين مصوب و تبصره‌ها در رديف‌هاى برنامه‌هاى توسعه اقتصادى، اجتماعى و فرهنگى و بودجه‌هاى ساليانه كل كشور و سپس ارائه گزارش به مجلس؛

6. آگاهى از چند و چون اداره امور كشور، دريافت و بررسى گزارش‌هاى عملكردى و

[1]. آيين‌نامه داخلى مجلس، ماده 6 و 21.