به‌صورت هدف ملى، كه دستيابى به آن به هر قيمت، از هر راهى و به هر شكلى موجه بود، درآمد؛ از اين رو هر اقدام سركوبگرانه، خفقان، سانسور و حركت ضددينى و ضدملى با هدف مبارزه با جهل، عقب‌ماندگى و ارتجاع توجيه و تبليغ مى‌شد.

اجراى طرح‌ها و برنامه‌هاى فراماسونرى در تمامى زمينه‌هاى اجتماعى، فرهنگى، هنرى، معمارى، شهرسازى، لباس، قوانين و مقررات با هدف تداوم سلطه استعمارى و از بين بردن زمينه‌هاى استقلال و هويت ملى و دينى صورت گرفت. آتاتورك، مجرى اهداف انگليس در امپراتورى عثمانى و تأسيس تركيه لائيك و سكولار الگوى انگليس و رضاشاه در ايران بود.

بنابراين رضاشاه پس از سفر به تركيه دستور داد بسيارى از كارهاى انجام شده به دست آتاتورك، در ايران نيز به اجرا درآيد.[1]

2. سياست‌هاى ادارى- اقتصادى‌

اهداف اساسى و بلندمدت سلطه نيازمند ساختار هماهنگ و همراه ادارى و اقتصادى بود. به همين دليل عوامل ايرانى و كارشناسان انلگيسى، نظام جديدى را پايه‌گذارى كردند كه به تصور آنان، امكان ايجاد تغييرات بنيادى و انقلاب نداشته باشد. سياست‌هاى به‌كار گرفته شده در دو بخش قابل بررسى است.

2- 1. سياست‌هاى ادارى‌

ساختار ادارى (بوروكراتيك) به شكل ناقص و سطحى از نظام ادارى اروپا تقليد شد و بدون‌

[1]. نگرش غيرمنطقى تسليم‌پذيرى و حقارت فرهنگى، با شونيسم( ميهن‌پرستى افراطى) ايران و خودبزرگ‌بينى‌اى كه به همان اندازه غيرمنطقى بود، تركيب شده بود. انتقال ناسيوناليسم احياگرى اروپايى به ايران در كشف رمانتيك تمدن ايران باستان سهم به‌سزايى داشت. درباره دستاوردهاى اين تمدن راه مبالغه با چنان شتابى پيموده شد كه تمييز واقعيت از افسانه ناممكن مى‌نمود و ناكامى‌ها و كمبودهاى آن در ناخودآگاه جمعى شبه‌مدرنيست مدفون شده بود. دستاوردهاى با ارزش و بزرگ اجتماعى و فرهنگى ايران پس از اسلام به كندى ولى‌قاطعانه، كمرنگ و يا انكار شد. مفهومى تنگ‌نظرانه از« ملت ايران» جعل شد كه هيچ ثمرى نداشت و فقط در ميان واحدهاى فرهنگى ايران كه همواره جامعه هماهنگ ايرانيان را برپا داشته بود، تخم نفاق مى‌افشاند.( محمدعلى همايون كاتوزيان، اقتصاد سياسى ايران، ص 150.)