اسلام و الگويى براى حركت‌هاى رهايى‌بخش ملت‌هاى محروم، به ويژه ملت‌هاى مسلمان منطقه خاورميانه، تبديل نموده است.

پيوند دين و سياست و ارائه الگويى نوين براى مردم‌سالارى دينى، رشد سياسى و آگاهى‌هاى عمومى مردم، شكست ابهت قدرت‌هاى سلطه‌گر غرب و شرق، عدم سلطه‌پذيرى و نفى هرگونه سلطه‌جويى، ترسيم چهره‌اى صلح‌طلبانه از اسلام، با اثبات مظلوميت مردم ايران در جريان جنگ تحميلى و ساير تهاجمات، و طرح سياست تشنج‌زدايى در سطح دولت‌ها را مى‌توان از ديگر دستاوردهاى سياسى انقلاب اسلامى دانست.

ب) ابعاد فرهنگى‌

براى دستيابى به دركى واقع‌بينانه از ابعاد فرهنگى انقلاب اسلامى، يادآورى وضعيت فرهنگى دوران پيش از انقلاب ضرورى به نظر مى‌رسد. يكى از شاخصه‌هاى فرهنگى حاكميت استبداد در دوران پهلوى، تخريب سنت‌هاى اصيل دينى و ملى مردم مسلمان ايران با ترويج فرهنگ مبتذل غرب، به بهانه تجددخواهى و نوگرايى بود كه بسيارى از مظاهر فرهنگ ملى و نشانه‌هاى هويت تاريخى مردم مسلمان ايران را از ميان برد.

رواج فرهنگ ابتذال، لاابالى‌گرى و بى‌بندوبارى‌هاى اخلاقى و اقتصادى، كه به‌طور رسمى از رسانه‌هاى عمومى تبليغ مى‌شد، نهادهاى فرهنگى و اجتماعى را به تباهى و نابودى سوق داد و هويت اسلامى- ايرانى جامعه را نابود ساخت. وجود فساد گسترده در جامعه ايران پيش از انقلاب به يك ارزش تبديل شده بود كه رژيم پهلوى، آشكارا به ترغيب و تبليغ آن مى‌پرداخت.

اما آنچه كه بيش از هر چيز ايرانيان را رنج مى‌داد، ستايش و ترويج فرهنگ بيگانه و تحقير فرهنگ خودى بود كه سرانجام مردم مسلمان ايران را به رويارويى با حاكميت، و سرنگونى رژيم سوق داد.

انقلاب اسلامى با زدودن زنگارها و اوهام از چهره دين، به احياى فرهنگ اسلامى به عنوان مكتبى پويا و حيات‌بخش پرداخت. احياى دوباره تعاليم اسلام، احساس خودباورى،