جريانى نمى‌توانست در برابر آن ابراز مخالفت كند.

در نوزدهم بهمن، راهپيمايى سراسرى در تمامى شهرها در حمايت از امام و دولت موقت و شوراى انقلاب انجام شد. دولت بختيار اين اقدام را غيرقانونى خواند! بختيار گفت:

آقاى مهندس بازرگان را سال‌هاست به خوبى مى‌شناسم و حاضرم او را به همكارى در دولت دعوت كنم، ولى در يك كشور دو دولت نمى‌تواند باشد. امام خمينى مى‌تواند در قم حكومتى مشابه واتيكان تشكيل دهد! اما نمى‌تواند براى اداره كشور دولت تعيين نمايد.[1]

ارتش و انقلاب‌

پس از فرار شاه و ورود حضرت امام و همچنين شكست كليه طرح‌ها و توطئه‌ها، زمينه مناسبى فراهم شد تا نيروهاى مردمى و بدنه ارتش كه افرادى مسلمان و علاقه‌مند به كشور و استقلال آن بودند، رهبرى امام و انقلاب اسلامى را بپذيرند و خود را از سران ارتش جدا نمايند.

حضور چند صد نفر از افسران و همافران نيروى هوايى در اقامتگاه امام در مدرسه علوى در نوزدهم بهمن، زمينه‌ساز پيوستن كامل ارتش به انقلاب گرديد.

فرماندارى نظامى تهران به فرماندهى سپهبد مهدى رحيمى، بدون توجه به واقعيت‌ها در روز 21 بهمن از ساعت چهار بعد از ظهر تا هشت صبح روز بعد حكومت نظامى اعلام كرد و قصد داشت دست به كشتار مردم بزند و چندين نقطه مهم از جمله محل اقامت امام را بمباران كند. پس از اعلام خبر در ساعت چهارده از راديو، بلافاصله حضرت امام حكومت نظامى را خلاف شرع اعلام نمود و از مردم خواست كه به اطلاعيه فرماندارى نظامى اعتنايى نكنند. در بخشى از پيام امام آمده بود:

اينان مى‌خواهند با اين برادركشى دست اجانب را در كشور باز بگذارند و چپاولگران را به موضع خود برگردانند. من با آنكه هنوز دستور جهاد مقدس نداده‌ام و مايلم تا مسالمت‌

[1]. روزنامه‌هاى 20 بهمن 1357