داده‌ايد! من فكر مى‌كنم كه بهتر است هر چه زودتر از ايران خارج شويد ... به شما مى‌گويم كه براى راحتى خيال من بايد برويد.» بدين‌سان من ايران را ترك كردم ....[1]

به اين ترتيب، كشتار و جنايت 17 شهريور، نتايجى كاملًا معكوس براى رژيم و آمريكا به دنبال داشت، به‌گونه‌اى كه سعى در جلوگيرى از تكرار آن كردند؛ هرچند عملًا نتيجه‌اى در توقف قيام و يا كسب رضايت نسبى مردم نداشت.

بررسى و تحليل اسناد بر جاى مانده از سازمان‌هاى اطلاعاتى رژيم شاه و همچنين اسناد سفارت آمريكا، نشان مى‌دهد كه مقامات دو طرف در چگونگى برخورد با انقلاب و تحليل شرايط و روند تحولات به شدت دچار اختلاف شده بودند.

هجرت امام به پاريس‌

با گسترش قيام مردم و نزديكى سقوط رژيم، از نظر كارشناسان اطلاعاتى و امنيتى، يكى از اقدامات براى مقابله با حركت انقلاب، قطع ارتباط مردم با امام بود؛ از اين رو با هماهنگى دولت‌هاى ايران، آمريكا و عراق دستور خارج شدن امام از عراق به ايشان ابلاغ شد. تصور اين بود كه امام دست از فعاليت بر ضد رژيم شاه برمى‌دارد و يا در نقطه‌اى دور از دسترس ديگران مجبور به اقامت مى‌گردد. ايشان پس از اجبار به ترك عراق، با مشورت فرزندشان حاج احمد آقا سفر به پاريس را انتخاب مى‌كند.[2]

ورود امام به پاريس در سيزدهم مهرماه 1357 يكى از مهم‌ترين خبرهاى روز جهان بود.

چهار ماه اقامت ايشان در پاريس، آثار و پى‌آمدهاى بسيارى داشت كه تحقيق مستقلى را مى‌طلبد. انتشار مصاحبه‌ها، گزارش‌ها و همچنين چاپ و توزيع اعلاميه‌ها و نوارهاى سخنان امام، با شتاب دادن به حركت انقلاب سقوط رژيم را تسريع كرد.

[1]. همان، ص 291. به نقل از: اشرف پهلوى، من و برادرم

[2]. در آن زمان براى ايرانيان سفر به فرانسه نيازى به رواديد نداشت و هر ايرانى مى‌توانست تا سه ماه در آن كشور، بدون رواديد اقامت داشته باشد