4. سازمان مجاهدين خلق (جريان التقاط)

به دنبال ناكامى و شكست گروه‌ها و تفكرات ملى در مبارزه با نظام فاسد پهلوى و تحت تأثير قيام پانزدهم خرداد، سه تن از دانشجويان دانشگاه‌هاى تهران، به نام‌هاى محمد حنيف‌نژاد، سعيد محسن و عبدالرضا نيك‌بين، كه با جبهه ملى و نهضت آزادى نيز همكارى داشتند، به فكر تشكيل سازمانى براى مبارزه با رژيم پهلوى افتادند. در سال 1344 آنان با تشكيل جلساتى به ايده خود جامه عمل پوشانيدند.[1] اين سازمان كه بنيانگذاران و اعضاى اوليه آن عمدتاً از ميان دانشجويان مذهبى بودند، با مشاهده بى‌عدالتى و مشكلات طبقات محروم، وارد جريان مبارزه شدند. آنان نظام پهلوى و حاميان غربى آن، از جمله آمريكا را عامل مشكلات جامعه ايرانى مى‌دانستند. از اين رو هدف خود را سرنگونى رژيم پهلوى و امپرياليسم آمريكا از طريق مبارزه مسلحانه تعيين كردند.

اعضاى سازمان براى كسب آمادگى‌هاى لازم علمى و نظامى، در فاصله سال‌هاى 1344 تا 1350 به مطالعه و كسب آموزش‌هاى نظامى پرداختند. با توجه به فضاى غالب مجامع دانشگاهى آن روزگار كه ديدگاه‌هاى ماركسيستى را يگانه مسير عدالت و آزادى‌خواهى و مبارزه با امپرياليسم مى‌دانستند، اعضاى سازمان نيز به مطالعه آثار تئوريك ماركسيستى گرايش پيدا كردند. بنيانگذاران سازمان، انديشه‌هاى ماركسيستى را با اعتقادات مذهبى خود و

[1]. پرونده محمد حنيف‌نژاد در ساواك، ج 1، ص 279 و پرونده سعيد محسن در ساواك، ص 68