با اشاره آمريكا و موافقت اجبارى شاه، فعاليت جبهه ملى مجدداً تحت عنوان جبهه ملى دوم، آغاز و پس از مدت كوتاهى با تغيير شرايط، بالاجبار از صحنه سياسى كشور خارج شد.

«جمعيت نهضت آزادى ايران» كه به تعبيرى شاخه مذهبى جبهه ملى بود، در اين زمان تأسيس شد كه از سال 42 تا 56 امكان فعاليت نيافت.[1]

انتخاب كِنِدى و سياست‌هاى جديد

شعارهاى جديد حزب دموكرات آمريكا در انتخابات رياست جمهورى اين كشور در سال 1339، حاكمان ايران را به شدت نگران كرد. پس از دست يافتن كِنِدى به رياست جمهورى شعارهاى مذكور به سياست‌هاى جديد ايالات متحده در كشورهاى تحت سلطه تبديل شد.

سياست‌هاى جديد بر اساس اين تحليل و دكترين كِنِدى بود كه: به علت ناتوانى حكومت‌هاى نظامى و ديكتاتورى‌هاى مورد حمايت آمريكا، كه غالباً با كودتاى سازمان سيا بر سر كار آمده بودند، و ترس از انقلاب‌هاى مردمى و ملى و سقوط دولت‌هاى دست‌نشانده، و احياناً سوءاستفاده شوروى، بايد در سياست‌هاى خارجى بازنگرى و تجديد نظر شود.

استقرار دولت‌هاى غيرنظامى و منتخب در چارچوب دموكراسى‌هاى هدايت شده، ايجاد طبقه متوسط براى اداره صنعت و تجارت و مصرف‌كننده كالا و بالاخره ايجاد فضاى بازسياسى براى جلوگيرى از انفجار اجتماعى، محورهاى اصلى اين سياست‌ها بود.

بسيارى از برنامه‌ها و اقدامات رژيم شاه در فاصله سال‌هاى 41 تا 57 منطبق با سياست‌هاى مزبور بود. كِنِدى پس از آغاز رياست جمهورى، خواستار نخست‌وزيرى على امينى شد. درواقع امينى، پاداش خدمات خود در امضاى قرارداد كنسرسيوم و همكارى با آمريكا، در دوران سفارتش در واشنگتن، را دريافت كرد.

با اشاره آمريكا، دولت امينى، علاوه بر اجراى سياست‌هاى جديد، مأمور تضعيف و حذف درباريان و امراى ارتش، خان‌ها و زمين‌داران بزرگ مورد حمايت بريتانيا و به‌طور كلى عوامل‌

[1]. در فصل مربوط به تحولات پس از پيروزى انقلاب اسلامى، درباره دو تشكل مذكور توضيحات بيشترى ارائه خواهد شد