همسو است، زيرا ريشه‌ى آزادى در غرب، خواست و تمايلات انسان است، نه مصالح و سعادت او.

به ديگر سخن: فلسفه و پشتوانه‌ى آزادى در غرب، خواستن و تمنّاى دل انسان است، دراين‌صورت هر نوع ايجاد مانع در برابر خواسته‌ى دل، نوعى مبارزه با آزادى تلقّى مى‌گردد. ولى در عين حال، مدافعان اين نوع نگرش بايد بدانند كه پيروى از هر نوع تمنّاى دل در غرب نيز مجاز و مشروع نيست، بلكه تمام حركت‌ها بايد پوشش قانونى داشته باشد و در غير اين صورت نوعى «آنارشيسم» و شورش كور، به شمار مى‌رود.

در نظر اوّل، آزادى در غرب بسيار گسترده و چشم‌گير است، و مهاجرت گروه‌هاى مرفّه يا نيمه مرفّه از ايران اسلامى به غرب، به خاطر برخوردارى از آزادى و بهره‌گيزى از آن مى‌باشد ولى اگر دقت كنيم خواهيم ديد كه در آنجا قانونى كه آزادى‌ها را محدود مى‌سازد، ساخته و پرداخته‌ى توده‌ى مردم نيست، بلكه محصول تبليغات سرمايه‌داران بزرگ است كه نبض اقتصاد كشور را در دست دارند، اين گروه كه به نام «كمپانى» و «كارتل» معروفند، با تبليغات خاصى، افكار عمومى را به سوى آنچه كه مى‌خواهند هدايت مى‌كنند، و مردم خواسته و ناخواسته، به نخبه‌هايى رأى مى‌دهند كه مجريان منويات سرمايه‌داران باشند.