1. اگر كسى قسمتى از بنده‌ى خود را آزاد كند به بقيه نيز سرايت كرده تمام او آزاد مى‌شود.

2. اگر مردى پدر يا مادر يا اجداد يا فرزندان يا عمو و عمه يا دايى و خاله يا برادر و خواهر يا برادرزاده و خواهرزاده خود را مالك شود، خواه از طريق ميراث خواه از طريق خريد، خودبه‌خود آزاد مى‌شوند.

3. هرگاه بنده، نابينا يا زمين‌گير شود، خودبه‌خود آزاد مى‌گردد دراين‌صورت نيازهاى او بايد از بيت المال تأمين شود.

4. هرگاه بنده قبل از آقاى خود اسلام بياورد آزاد مى‌شود.

5. هرگاه مولايى گوش و بينى بنده‌ى خود را قطع كند، خود به خود آزاد مى‌شود.

6. هرگاه آقايى از كنيز خود صاحب فرزندى شود حق فروش آن را ندارد و بايد پس از مرگ مولى، مادر از ارث فرزند آزاد گردد.

7. در مواردى به مسلمانان دستور داده است كه بندگان را آزاد كنند و آزادسازى آنها را، كفّاره‌ى گناهانى مانند شكستن نذر و خوردن روزه و قتل خطأى قرار داده است.

از اين بيان نتيجه مى‌گيريم: پديده‌ى بردگى به صورتى كه در غرب و يا پيش از اسلام بوده، مورد تصويب اسلام نمى‌باشد. اگر در برخى از مراحل، بردگى را امضا كرده مقصود اسيران جنگى است‌