در همين كشور همسايه، تركيه، درحالى‌كه بدنه‌ى جامعه، مسلمان متعهد است، امّا نظام آن «سكولار» (لائيك) است، و دين نبايد در نظام، دخالت كند. حال، اگر گروهى بنيادگرا از طريق عقل و منطق، افكارى را پديد آورند كه سكولاريسم را به خطر بيفكند، مسلّما دولت نگران مى‌شود و ارتش بايورش، هسته‌ى مركزى را از بين مى‌برد، زيرا نظام، براى آنان از همه‌چيز مهم‌تر است.

تظاهر به ارتداد، توطئه‌اى برضد نظام است‌

حال اگر فرض كنيم نظامى براساس دين و اعتقاد به خدا و ماوراى طبيعت پديد آمده باشد و مردم نيز روى عقيده به اين نظام رأى دهند، ولى گروهى با ترويج سكولاريسم درصدد متزلزل كردن و نابودى نظام برآيند، آيا دراين‌صورت، مسأله‌ى آزادى عقيده كارساز است؟ يا اين‌كه آزادى عقيده بهانه‌اى براى واژگون كردن نظام به شمار مى‌آيد؟

مسأله مرتدّ، نمونه‌اى از اين كارهاى براندازانه است، هرگاه فردى، در عقيده‌ى دينى خود، متزلزل گردد، يا آن را نپذيرد، در اين مورد مشكلى براى او پيش نمى‌آيد، تنها چيزى كه هست، افراد آشنا با اين فرد، بايد سعى كنند كه شبهات و مشكلات او را حل كنند، هر چند بحث و گفتگو به طول انجامد، و اگر هم قانع نشد، تاوقتى‌كه در دادگاه، ارتداد او ثابت نشود، كيفر و پيگردى براى او نيست.