رحلت حضرت معصومه عليها السلام‌

حضرت معصومه عليها السلام در مسير سفر از مدينه به خراسان در شهر ساوه بيمار شدند واز همراهان خويش تقاضا نمودند كه ايشان را به شهر قم ببرند.

سبب بيمارى آن حضرت طبق نقل برخى از مورّخان غم و اندوه فراوانى بود كه در اثر حمله دشمنان خاندان امامت به كاروان ايشان و شهادت برادران و مجروح ساختن جمع زيادى از همراهان بود. در اين حمله برادران حضرت كه پنج تن به نام‌هاى هارون، فضل، جعفر، قاسم و زيد بودند. همگى به شهادت رسيده و برادرزادگان و ساير ياران كه 23 تن بودند همگى مجروح يا كشته شدند و حضرت معصومه با ديدن پيكرهاى پاره پاره و غرق به خون عزيزان خود در هاله‌اى از غم و اندوه فرو رفت و اين مسئله موجب بيمارى ايشان گشت.

طبق نقلى نيز بعد از آن حمله، دشمنان در غذاى حضرت سمّ ريختند و آن سمّ موجب بيمارى و مسموم شدن و در نهايت شهادت ايشان بعد از 17 روز گرديد.[1]

پس از انتقال به قم و وفات حضرت معصومه عليها السلام پيكر مطهر ايشان را غسل داده، كفن كردند و به محل حرم فعلى آوردند تا به خاك بسپارند. زمينى كه هم اكنون مرقد مطهر حضرت معصومه عليها السلام و صحن و سراى آن حضرت در آن جاى دارد،

[1]. قيام سادات علوى، ص 166.