سِرًّا وَ عَلانِيَةً»[1].

12. تلاوت آياتى از كلام‌الله مجيد (قرآن) و هديه به روح مقدس امام عليه السلام.

«فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ»[2].

13. عزم و تصميم بر ترك گناه و توبه در حضور امام عليه السلام.

«تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً»[3].

14. مهمترين ادب زيارت، حضور قلب نسبت به ياد خدا و فروتنى و تواضع به درگاه اولياى خدا مى‌باشد.

«ادْخُلُوا الْبابَ سُجَّداً وَ قُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطاياكُمْ وَ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ»[4]؛ «و [نيز به يادآريد] هنگامى را كه گفتيم:

«بدين شهر درآييد، و از [نعمت‌هاى‌] آن، هر گونه خواستيد، فراوان بخوريد، و سجده‌كنان از در [بزرگ‌] درآييد؛ و بگوييد:

[خداوندا،] گناهان ما را بريز. تا خطاهاى شما را ببخشاييم، و [پاداش‌] نيكوكاران را خواهيم افزود».

[1]. ابراهيم( 14)، آيه 31.

[2]. مزمل( 73)، آيه 20.

[3]. تحريم( 66)، آيه 8.

[4]. بقره( 2)، آيه 58.