شش. امامت و رهبرى‌

وَإِذْ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا؛[1] و پروردگار ابراهيم، او را به كارى چند بيازمود و ابراهيم آن كارها را به‌تمامى به انجام رسانيد. خدا گفت: من تو را پيشوا و رهبر مردم گردانيدم.

وَجَعَلْنَاهُمْ ائمه يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا؛[2] و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مى‌كردند.

2. آموزه‌هاى سياسى ائمه اطهار (عليهم السلام)

براى شناخت حقيقى دين مبين اسلام، ائمه اطهار (عليهم السلام) نيز همراه قرآن‌مجيد با سيره نظرى و عملى خود راهنماى ما خواهند بود.

يك. سيره نظرى اهل‌بيت (عليهم السلام)

منظور از سيره نظرى، همان انديشه و چارچوب فكرى و تعاليمى است كهاز يك‌سو براى اداره جامعه و از سوى ديگر براى سعادت آدمى از طرفائمه اطهار (عليهم السلام) در اختيار ما قرار گرفته است؛ چراكه در قرآن مى‌خوانيم:

أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُوْلِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ‌؛[3] اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيامبر خدا را و صاحبان امر را.

از اين‌روبه چند نمونه از كلمات گهربار ائمه اطهار (عليهم السلام) در باب مسائل سياسى و اجتماعى روى مى‌كنيم.

حقوق متقابل مردم و رهبر

حضرت على (ع) مى‌فرمايد:

اى مردم! مرا بر شما و شما را بر من حقى واجب شده است: حق شما بر من آنكه از خيرخواهى شما دريغ نورزم و بيت‌المال را ميان شما عادلانه تقسيم كنم و شما را آموزش دهم تا بى‌سواد و نادان نباشيد و شما را تربيت كنم تا راه و رسم زندگى را

[1]. بقره( 2): 124.

[2]. انبياء( 21): 73.

[3]. نساء( 4): 59.