درافق‌زمانى معين است كه متناسب با مبانى ارزشى و آرمان‌هاى نظام و مردم تعيين‌مى‌گردد.

دبير مجمع تشخيص مصلحت نظام مراحل طرح و بررسى و تصويب «چشم‌انداز بيست‌ساله جمهورى اسلامى ايران» را اين‌گونه بيان مى‌دارد:

از سال 1378 در دبيرخانه مجمع تشخيص مصلحت نظام براى هم‌جهت‌سازى سياست‌هاى كلى به سوى يك افق واحد بحث‌هايى شروع شد و تا مدتى تحت عنوان افق آينده ايران اسلامى تحقيقاتى صورت گرفت. از اوايل سال 1380 كلمه «چشم‌انداز» به‌جاى افق آينده مورد تأكيد قرار گرفت و در كاوش‌هايى كه صورت گرفت، متوجه شديم كه بحث چشم‌انداز يك مفهوم پيشرفته علوم مديريتى و برنامه‌ريزى در كشورهاى پيشرفته است و لذا به مطالعه تجارب آنها پرداختيم و در تدوين سند چشم‌انداز از آن تجارب استفاده شد. در همين سال، نتايج مطالعات و ضرورت تدوين چشم‌انداز با مقام معظم رهبرى طرح گرديد و ايشان اين مسئله را بسيار مهم تشخيص دادند و به مجمع تشخيص مصلحت نظام دستور دادند كه سند چشم‌انداز ملى ايران را تهيه نمايد.

لذا از سال 1380 به بعد مباحث و مطالبى كه در دبيرخانه تهيه شده بود، همراه با نظرات پيشنهادى دولت، در كميسيون خاص مجمع تشخيص مصلحت نظام- كه براى همين موضوع تشكيل گرديده بود- پيگيرى شد و نتايج آن كميسيون در سال‌در مجمع تشخيص مصلحت نظام بحث شد و در سال 1382 به تصويب مقام معظم رهبرى رسيد. در تهيه و تدوين سند چشم‌انداز از مطالعات و پيشنهادات سازمان مديريت و برنامه‌ريزى و همچنين از گروه‌هاى تحقيقاتى كه درخصوص موضوع چشم‌انداز كارهايى را انجام داده بودند- ازجمله گروه مطالعات استراتژى صنعتى كشور در وزارت صنايع و معادن- استفاده شده است.[1]

حال براى آشنايى بيشتر متن كامل سند چشم‌انداز درپى مى‌آيد.

چشم‌انداز جمهورى اسلامى ايران در افق 1404 هجرى شمسى‌

با اتكال به قدرت لايزال الهى و در پرتو ايمان و عزم ملى و كوشش برنامه‌ريزى شده و مدبرانه جمعى و در مسير تحقق آرمان‌ها و اصول قانون اساسى در چشم‌انداز بيست ساله:

[1]. محسن رضايى، مقدمه بروشور دبيرخانه مجمع تشخيص مصلحت نظام.