دراين‌باره هشدار مى‌دهد:

ميكروب رجعت يا ارتجاع، دشمن بزرگ هر انقلاب است كه بهدرون جوامع انقلاب نفوذ كرده و در آن رشد مى‌يابد و دشمن نيز با آگاهى از اين حقيقت، براى مشاهده اثرات اين ميكروب در كالبدسالم و نيرومند نظام اسلامى به انتظار نشسته است. نفوذ فساد و ايجاد ترديد در اذهان جوانان نسبت به آرمان‌ها، دنياطلبى و اشتغال به زينت‌هاى دنيوى و زندگى راحت در جامعه و بروز علايمزندگى تجملاتى در ميان عناصر انقلاب، نشانه‌هايى از تأثير ميكروب ارتجاع و عقب‌گرد است ... پرداختن به مال و مال‌اندوزى، دچار شدن به فسادهاى اخلاقى، مالى و فساد ادارى، درگير شدن در اختلافات داخلى- كه خود يك فساد بسيار خطرناك است- و نيز جاه‌طلبى‌هاى غلط و نامشروع، كاخ آرمانى انقلاب اسلاميو هر حقيقت ديگرى را ويران مى‌كند [و] بناهاى طاغوتى، غيرخدايى و ضدارزش جايگزين آن خواهد شد و اين همان رجعت و ارتجاع است.

يكى از ابعاد اين مقوله، «ارتجاع روشنفكرى» است. مقام معظم رهبريدر تحليلى زيبا و تاريخى از «بيمارى روشنفكرى» در دوره قاجاريه و پهلوى، به ايجاد «روشنفكرى نوين» در سال‌هاى پس از انقلاب اسلامى ايراناشاره مى‌كند كه روشنفكران بومى با دغدغه‌ها و تفكرات ايرانى و اسلامى محصولات ادبى- هنرى خود را مى‌آفرينند. ايشان در نگاهى آسيب‌شناسانه در اين خصوص مى‌فرمايد:

از بعد از جنگ تلاش‌هايى جدى شروع شده، براى اينكه روشن‌فكرى ايران را به همان حالت بيمارى قبل از انقلاب برگردانند؛ برگشت به عقب. ارتجاع يعنى باز قهر كردن با مذهب، قهركردن با بنيان‌هاى بومى، روكردن به غرب، دلبستگى و وابستگى بى‌قيد و شرط به غرب، بزرگ شمردن هر آنچه كه متعلق به بيگانه است و حقير شمردن هر آنچه مربوط به خودى است ... هر كس اين پرچم را بلند كند، مرتجع است، ولو اسمش روشنفكر و شاعر و نويسنده و محقق و منتقد باشد.

5. غفلت از تهاجم فرهنگى‌

رهبر حكيم و فرزانه انقلاب اسلامى با احساس خطر تهاجم فرهنگى دشمنان، به مسئله مديريت و «دفاع فرهنگى» و سپس «مهندسى فرهنگى» در درون جامعه اسلامى پرداخته، يكى از آفت‌هاى داخلى را غفلت از تهاجم فرهنگى مى‌شمرد: