باشد ... در قرآن‌كريم از دين الهى با عنوان اسلام ياد شده ... درنتيجه ثبات و وحدت دين الهى در اين است كه تفاوت اديان الهى هرگز در اصل ديانت- كه همان اسلام است- نمى‌باشد، بلكه تفاوت در مذاهب و شرايع امت است ....[1]

در قرآن‌مجيد واژه «دين» درمورد آموزه‌هاى باطل در بت‌پرستى و فرعون‌پرستى نيز به‌كار رفته است؛ آنجا كه خداوند به پيامبر (ص) دستور مى‌دهد ضمن قطع رابطه با بت‌پرستان حجاز بدانها بگويد:

لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ‌؛[2] دين شما براى خودتان و دين من براى خودم.

در داستان حضرت موسى (ع) نيز درخصوص اديان باطل، لفظ «دين» به‌كار رفته و در مورد سخن فرعون با پيروان ناآگاهش آمده است:

إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُبَدِّلَ دِينَكُمْ‌؛[3] فرعون گفت: من ترس آن دارم كه موسى دين شما را عوض نمايد.

بدين‌رو، خداوند تنها يك «دين» را حق و صحيح اعلام مى‌كند:

إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ‌؛[4] به‌درستى كه دين در نزد خداوند اسلام است.

وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنْ الْخَاسِرِينَ‌؛[5] هركس جز اسلام دينى را بپذيرد، هرگز از وى پذيرفته نمى‌شود و درآخرت از زيانكاران است.

خلاصه كلام اينكه، «دين اسلام» برنامه و روش زندگى براى سعادت انسان‌هاست كه خداوند آن را نازل كرده، از اين‌رو بت‌پرستى، گاوپرستى، خورشيدپرستى و يا مكاتب باطلى همانند ماركسيسم و ليبرال دموكراسى كه ساخته بشرند، جملگى به خطايند.

اينك پس از تعريف «انقلاب» و «اسلام» به تعريف «انقلاب اسلامى» مى‌پردازيم:

[1]. عبدالله جوادى‌آملى، شريعت در آينه معرفت، ص 100- 94.

[2]. كافرون( 109): 6.

[3]. غافر( 40): 26.

[4]. آل‌عمران( 3): 19.

[5]. آل‌عمران( 3): 85.