از سويى ديگر، طه ياسين رمضان، معاون نخست‌وزير عراق در دى‌ماه 1360 تأكيد كرد:

ما به اين نكته تأكيد مى‌كنيم كه جنگ به پايان نخواهد رسيد، مگر اينكه رژيم حاكم در ايران به‌طور كلى منهدم شود؛ زيرا اختلافات اساسى بر سر چندصد كيلومتر مربع زمين يا نصف شطالعرب كه سبب بروز جنگ شده بود، نيست.[1]

همچنين سفير سابق آمريكا در عربستان، در مجله «نيوزويك» در سال 1361 مى‌نويسد:

عراق مى‌خواست با هجوم به سرزمين‌هاى ايران شاهد سقوط جمهورى اسلامى ايران باشد.[2]

بنابراين تهاجم نظامى گسترده كه براى نابودى انقلاب اسلامى و سرنگونى نظام جمهورى اسلامى و سلطه دوباره بر ملت ايران طراحى شده بود، با حماسه‌آفرينى جوانان ايران اسلاميبه نتيجه نرسيد.

2. تهاجم نظامى به جمهورى اسلامى ايران چگونه صورت گرفت؟

با بررسى جنگ‌هاى قرون اخير دنيا همانند جنگ جهانى اول و دوم، جنگ ويتنام و جنگ كره درمى‌يابيم كه تقريباً در دنيا دو دسته در قالب متحدين و متفقين در مقابل يكديگر مى‌ايستادند و بلوك شرق و غرب نيز هر كدام از كشورى حمايت مى‌كنند. اما در اين ميان، تنها جنگى كه همه دنياى استكبارى شرق و غرب با هم متحد شدند، تهاجم نظامى استكبار توسط صدام به ملت ايران استكه اين خود از بزرگى اين هجوم و عظمت دفاع مقدس ايرانيان حكايت دارد.

كلود شسون، وزيرخارجه وقت فرانسه اعتراف مى‌دارد:

جنگ عراق و ايران، تنها موردى است كه در آن آمريكا و شوروى به‌طور مشترك تلاش كرده و با يكديگر همكارى مى‌كنند.[3]

[1]. روزنامه جمهورى اسلامى، 6/ 7/ 1362.

[2]. محمد دروديان، از خونين‌شهر تا خرمشهر، ص 176.

[3]. روزنامه اطلاعات، 7/ 3/ 1363.