نمايش تصوير

جدول (5): بررسى تغييرات در ساختار نظامى- امنيتى ايران‌

در تبيين شاخصه‌هاى مهم جدول فوق نكات زير قابل توجه است:

الف) هدف نيروهاى مسلح در ساختار نظامى- امنيتى‌

نيروهاى مسلح هركشور بايد «هدف» مشخصى را در راستاى منافع كشور خود ترسيم كنند و بر همان مبنا براى ايجاد و حفظ توانمندى نظامى بكوشند. دراين‌باره متأسفانه در رژيم پهلوى هدف نيروهاى مسلح، «تأمين و حفاظت از منافع غرب» بود.

آمريكا و انگليس براى اينكه بتوانند كمربندى امنيتى در مقابل بلوك شرق ايجاد كنند، پيمان‌هاى نظامى متعددى منعقد نمودند كه مهم‌ترين آنها بدين قرار است:

1. پيمان «ناتو»، سازمان پيمان آتلانتيك شمالى (1949/ 1328) كه از اروپاى غربى شروع مى‌شد و تا تركيه ادامه داشت.

2. پيمان «سيتو»، سازمان پيمان جنوب شرقى آسيا (1954/ 1333) كه از پاكستان آغاز مى‌گشت و به اندونزى ختم مى‌شد.

3. «پيمان بغداد» كه فاصله بين ناتو تا سيتو را تكميل مى‌كرد (1955/ 1334) و بين تركيه، عراق، ايران، پاكستان و انگليس منعقد شد. در تير 1337 (1958 م) پس از وقوع كودتا در عراق، اين كشور از اين پيمان خارج شد و با انتقال مقر پيمان از بغداد به آنكارا، نام اين پيمان به پيمان مركزى «سنتو» تغيير يافت.

حضور ايران در اين پيمان‌هاى نظامى در راستاى حفاظت از منافع غرب صورت مى‌گرفت كه پس از انقلاب اسلامى با خروج ايران از پيمان سنتو، اين پيمان منحل شد.

محمدرضا شاه دوسال پيش از سقوط خود با زير پا نهادن شرافت و كرامت ملت ايران و