ديگر نيز دست زدند؛ چنان‌كه ژنرال هايزر در خاطراتش مى‌نويسد: به هر آمريكايى اجازه داده شد كه هزار پوند (450 كيلوگرم) از گرانبهاترين اثاثيه خود را به آمريكا حمل كنند.[1]

با پيروزى انقلاب اسلامى ايران دست بيگانگان از چپاول ايران قطع شد و به همين‌رو هنوز پس از 30 سال مورد تهديد و تحريم اروپا و آمريكا هستيم. بوش، رئيس‌جمهور آمريكا در نامه‌اى به مجلس نمايندگان آن كشور در آبان 1384 درباره علت تمديد تحريم ايران مى‌گويد:

روابط ما با ايران هنوز به حالت عادى برنگشته است؛ زيرا سياست و عملكرد ايران با منافع آمريكا در منطقه مغايرت دارد. بنابراين، اين يك خطر هميشگى و غيرعادى براى امنيت ملى و سياست خارجى و اقتصاد آمريكا تلقى مى‌شود.[2]

از همين‌رو، چون ايران منافع آمريكا در منطقه را همانند دوران پهلوى تأمين نمى‌كند، بايد مورد تحريم اقتصادى قرار گيرد.

دو. غارت داخلى‌

ايران دوره پهلوى نه تنها عرصه چپاول بيگانگان بود، بلكه از سوى خاندان پهلوى غارت بزرگى صورت گرفت. رضاشاه كه سربازى فقير و بى‌سواد در نيروهاى قزاق بود، با حمايت انگليسى‌ها به فرماندهى تيپ قزاق قزوين و سپس با كودتاى انگليسى به پادشاهى ايران رسيد و خاندان پهلوى را بر ايران حاكم ساخت. او پس از شانزده سال حاكميت بر ايران، هنگام فرار از كشور در شهريور 1320 با دارايى هفت ميليارد تومانى،[3] بزرگ‌ترين سرمايه‌دار ايران به‌شمار مى‌رفت؛ آن هم زمانى كه يك كارگر روزانه حدود سه ريال حقوق مى‌گرفت.

«براساس دفتر اسامى املاك اختصاصى، حدود 6400 روستا و قريه فقط در يك دفتر به نام رضاشاه به ثبت رسيده بود و بنا به اظهار مؤيد احمدى، نماينده دوره سيزدهم مجلس، در دوره هفده ساله سلطنت رضاخان بالغ بر 44 هزار سند مالكيت به نام او صادر شده است.»[4]

[1]. رابرت هايزر، مأموريت مخفى در تهران، ص 54.

[2]. هفته‌نامه صبح صادق، 23/ 8/ 1384، ص 11.

[3]. دفتر ادبيات انقلاب اسلامى، دايره‌المعارف انقلاب اسلامى، ج 1، ص 165.

[4]. محمود تفقدى جامى، گذشته چراغ راه آينده است، ص 111.