گفتار چهارم: دوران رهبرى‌

پيروزى انقلاب اسلامى‌

فرار شاه و حضور امام در ميان مردم، همه‌چيز را براى برچيده شدن سلطنت 2500 ساله شاهنشاهى مهيا كرد. دولت، عصر 21 بهمن اعلام حكومت نظامى كرد. اين حكومت نظامى، مقدمه كودتاى آمريكا بود. دستور امام‌خمينى مبنى بر لغو حكومت نظامى و حضور پرشور مردم در برابر بقاياى رژيم، آخرين ضربه بر پيكر افسرده رژيم و پايان قطعى دوران سياه سلطنت بود.

تاريخ، 22 بهمن‌ماه 1357؛ 13 ربيع الاول 1399؛ و 11 فوريه 1979 را نشان‌مى‌داد.

در فاصله كمتر از دو ماه پس از پيروزى، طى همه‌پرسى دوازدهم فروردين 1358، «جمهورى اسلامى» به انتخاب بيش از 98 درصد آراء، بهترين جايگزين براى «حكومت سلطنتى» بود.

از همان نخستين روزهاى پيروزى انقلاب و شكل‌گيرى جمهورى اسلامى، غرب و شرق و به‌ويژه آمريكا تلاش خود را براى فروپاشى يا تضعيف اين نظام نوپا آغاز كردند. سرويس‌هاى جاسوسى بيگانه با ابزارهايى نظير تأسيس و حمايت از احزاب و گروه‌هاى مخالف، نفوذ در دستگاه حاكم، دامن زدن به تنش‌هاى قومى و مذهبى، طرح كودتا، ايجاد ناامنى، ترور شخصيت‌هاى سياسى و مذهبى، راه‌اندازى جنگ تحميلى و سرانجام بمباران تبليغاتى و تهاجم فرهنگى، در صدد رويارويى با نظام اسلامى برآمدند.

مرورى بر حوادث سال‌هاى نخستين پيروزى انقلاب كه به‌حق مى‌توان آن را «سال‌هاى حادثه» ناميد، گوياى بخش كوچكى از تلاش غرب و شرق، به‌ويژه آمريكا براى براندازى نظام اسلامى است.