مقدمه‌

در فصل پيشين با دلايل مخالفت امام‌خمينى با نظام سلطنتى و انتخاب شيوه «انقلاب» به‌جاى «اصلاحات» آشنا شديم. همچنين درباره ويژگى‌هاى متفاوت انقلابى كه ايشان رهبرى آن را برعهده داشت و مؤلفه‌هاى اساسى آن سخن گفتيم. در اين فصل مى‌خواهيم بدانيم نظام جايگزينى كه در انديشه اين رهبر دينى و سياسى شكل گرفت، چه نظامى است و چه ويژگى‌هايى دارد. پيش از ورود به بحث، بهتر است مطالبى را كه احتمالًا همه ما به‌عنوان بديهيات و ضرورت‌هاى زندگى پذيرفته‌ايم، با هم مرور كنيم:

1. خداوند انسان را آزاد آفريده است و اين آزادى درشمار بهترين و شيرين‌ترين نعمت‌هاى عمومى و فراگير الهى است؛ تا جايى كه به باور برخى، پس از موهبت حيات، ارزشمندترين نعمت الهى، نعمت آزادى است.[1] روشن است كه انسانِ قدرشناس همان‌گونه كه ارزش حيات و سلامتى خود را مى‌داند و آن را

[1]. به تعبير امام‌خمينى:« آزادى بزرگ‌ترين موهبت الهى ... است.»؛« آزادى بهترين نعمتى است كه خدا براى بشر قرار داده.»( سيدروح‌الله موسوى‌خمينى( امام)، صحيفه امام، ج 7، ص 231، 367 و 368.)