گيرد.

استعمارگران در اين شيوه با ظاهرى مشروع و با شعارهايى مثل حقوق بشر، ايجاد صلح و امنيت، استقرار دموكراسى و آزادى، از طريق تهاجم وسيع خبرى، تبليغى، فرهنگى و با استفاده از رسانه‌هاى عمومى به خصوص اينترنت، شبكه‌هاى ماهواره‌اى، فيلم‌هاى سينمايى و ... و به خدمت گرفتن روشن‌فكران وابسته داخلى و ساير گروه‌هاى همسو، اهداف استعمارى خود را دنبال مى‌كنند. مقام معظم رهبرى در مورد شكست اين روش جديد استعمارى مى‌فرمايند: «البته اين هم به جايى نخواهد رسد، چون چهره استعمار و استكبار، زشت‌تر از اين حرف هاست؛ نمى‌تواند ظلم و ستمگرى و دد منشى خود را پنهان كند، نمونه‌اش عراق است.

امروز پرچم حقوق بشر در دست آمريكا و انگليس و كشورهايى از اين قبيل به يك چيز مسخره و خنده‌آور تبديل شده است ... امروز دل ملت‌هاى اسلامى پر از نفرت از آمريكا و مستكبران است».

استكبار

از نظر لغوى يعنى انسان، اظهار بزرگى كند و آنچه را كه از او نيست و براى او روا نيست ابراز دارد. بنابر اين تعريف، استكبار، وصفى درونى است كه مهمترين جلوه آن خود بزرگ بينى و خود را برتر از ديگران دانستن است.

از نظر سياسى، استكبار، وجود نوعى سلطه‌گرى، سلطه جويى، بهره كشى فرهنگى، سياسى و اقتصادى توسط اقليتى محدود و زورگو و نفع‌طلب بر خيل عظيم توده‌هاى محروم مى‌باشد. منفعت‌طلبى به هر قيمتى‌