كميت بن زيد اسدى (شهيد به سال 126 هجرى) از لحاظ نسب به مضر بن نزار بن عدنان مى‌پيوندد. لغوى بود و به علم ايّام 1 عرب آشنايى داشت. از شاعران قرن نخستين و دهه‌هاى آغاز قرن دوم هجرى بود، كه در روزگار امويان و در سال شهادت امام حسين (ع) ديده به جهان گشود. وى به گاه خلافت مروان به سال 126 هجرى شهيد شد. 2 به جانبدارى از تشيّع زبانزد و در دفاع از آن همواره در تلاش بود. 3

در شهرت، بدان درجه گام نهاده بود كه گفته‌اند: «انتساب كميت به بنى اسد 4 براى آنان افتخارى است كافى و در خور اعتنا، اگر نخواهند به فخر ديگر پردازند.»

ابو عكرمه ضبّى گفته است: «اگر شعر كميت نبود، زبان عرب ترجمان نمى‌يافت و بيان به ابهام مى‌رفت.» 5

اهل قبيله‌اش گفته‌اند: «از بركت دعاى پيامبر (ص) در حقّ كميت و قبيله‌ى او، پيوسته ما را خير و بركت مى‌رسيده است.» 6

اخلاق و صفات شاعر

كميت در كودكى بسيار زيرك بود. تاريخ ادب‌نويسان بر آن‌اند: كه هيچ‌كس چون كميت از دانش انساب و مناقب عرب، در خود جمع ندارد. وى ده خصلت نيكو داشته است: 1- خطيب بنى اسد بوده است. 2- فقيه شيعه بوده است. 3- حافظ قرآن بوده است. 4- خط را خوش مى‌نوشته است. 5- در نسب‌شناسى تسلّط داشته است. 6- متكلّم و آشنا به علم اعتقادات و استدلال دينى بوده است. (نخستين كسى‌كه در شيعه باب جدل گشود، اوست.) 7- تيراندازى ماهر بوده، و در بنى اسد همتا نداشته است. 8- سوارى چابك‌