من زهير بن قين‌ام، با شمشير و به دفاع از حسين (ع) شما را مى‌رانم.

حسين (ع) يكى از دو سبط و از عترت نيكو، پرهيزگار و زينت‌بخش انسانيت از خاندان پيامبر خدا (ص) است.

[تاريخ الطّبري، ج 5، ص 441 و مناقب ج 4 ص 104 و ديوان أشعار التشيّع ص 227]

3- حرّ بن يزيد تميمى‌

حر بن يزيد بن ناجيّه يربوعى تميمى، از شجاعان و يلان روزگار بود.

در طليعه‌ى سپاهى كه عبيد اللّه زياد به فرماندهى عمر سعد ابى وقّاص براى نبرد با امام حسين (ع) فرستاده بود، حرّ فرمانده بود. و مأمور بود كه امام را متوقّف كند. پس از ملاقات با امام (ع) توبه كرد و به امام (ع) پيوست و در ركاب آن حضرت تا شهادت با سپاه امويان، جنگيد.

از اشعار او است:

به يقين قومى كه با (فرمان) پروردگارشان اللّه مخالفت كنند، زيان خواهند كرد. اينان به ويرانى دين كمر بسته‌اند، درحالى‌كه خداوند شارع است.

از روى عمد مى‌خواهند خاندان پيامبر (ص) را بكشند درحالى‌كه روز قيامت، جدّشان پيامبر (ص)، شافع امت است.

[أعيان الشيعه، ج 4، ص 615- 611، ديوان أشعار التشيّع، ص 229]

4- نافع بن هلال جملى [بجلى‌]

از شجاعان و نامداران بود. در كربلاء خالصانه از امام حسين (ع) دفاع كرد. رجزهاى او معروف است.