من براساس حق از على (ع) حمايت مى‌كنم، داماد پيامبر خدا (ص) و صاحب امانت‌ها و وفاكننده به وعده‌هاى الهى.

[وقعة صفّين، ص 241 و ص 343 و ديوان أشعار التشيّع، ص 167 169]

9- قيس بن سعد بن عباده‌

از صحابيان جليل القدر، پسر سعد بن عباده و از شجاعان و مديران باكفايت عصر پيامبر (ص) و امام (ع) به‌شمار مى‌رود. در فراخوان انصار به سوى پيامبر (ص) سهمى عظيم داشت. در خلافت امير المؤمنين (ع) در كنار آن حضرت بود و در نبردهاى جمل و صفّين شركت كرد. امام (ع) او را به استاندارى مصر تعيين كرد. در خلافت امام حسن (ع) همراه امام (ع) با شاميان مقابله كرد و تا پايان، بر حقانيّت امير المؤمنين و امام حسن عليهما السّلام ايمان داشت و بر آن پا مى‌فشرد. حدود سال 60 هجرى از دنيا رفت.

از اشعار او است:

اين على (ع) پسرعموى مصطفى (ص) است. نخستين كس از ميان مردم كه دعوت پيامبر (ص) را پاسخ گفت.[1]

حضور اين امام (ع) باكى از كسانى‌كه گمراه شده‌اند [گمراهان‌] نداريم.

باز از اوست:

ما به بهره‌ى خداوند در حقّمان خشنوديم كه على و فرزندان پيامبر محمّد (ص) را نصيبمان كرد. به آن بزرگواران عرض كرديم: قدم‌هايتان مبارك و خوش آمديد. و آغوش خويش را از روى ارادت و دوستى به سوى آن‌ها گشوديم.

درباره‌ى ولايت و وصايت امير مؤمنان گفته است:

[1] آيينه وند، صادق، ادبيات سياسى تشيع، 1جلد، علم - تهران، چاپ: اول، 1387.