نام کتاب : ادبيات سياسى تشيع نویسنده : آيينه وند، صادق جلد : 1 صفحه : 302
موكول كرد و عذاب ايشان را تا روز حشر به تأخير انداخت و اين
تأخير را ارجاء (به تأخير انداختن) مىگفتند. عقيدهى مرجئه، در باب امام، يعنى
جانشين حضرت رسول (ص) اين بود كه پس از انتخاب شخصى به اجماع به اين مقام، بايد
هرچه را مىگويد و امر مىدهد، اطاعت كرد و فرمان او را واجب شمرد و عصمت او را از
خطا لازم نمىدانستند. اين عقيده كاملا به منفعت معاويه و جانشينان او بود،
بههمين علت، مرجئه را فرقهى حكومتى بنى اميّه مىگويند و چون شيعه و خوارج به
واسطهى حركات ناپسند امويان و دخالت دادن عيسويان در كارها، از ايشان تنفّر شديد
داشتند، مرجئه اسباب تقويت كار بنى اميّه شدند. ناگفته نماند كه پارهاى از مرجيان
با امويان هم سزيا سازگارى داشتهاند، پس نمىتوان تمام آنها را طرفدار امويان به
شمار آورد.
(ر. ك: خاندان نوبختى)
***
نام کتاب : ادبيات سياسى تشيع نویسنده : آيينه وند، صادق جلد : 1 صفحه : 302