283 هجرى است. مورّخان نوشته‌اند كه به دست عوامل بنى عبّاس مسموم شد.

(ر. ك: الكنى و الألقاب).

136- معتصم‌

در سال 218 هجرى، پس از مرگ مأمون به سلطنت رسيد. نامش، ابراهيم بود. وى:

مردى ظالم بود و از علم و ادب بهره‌اى نداشت. محمّد بن عبد الملك زيّات را وزير خود گردانيد. شهر سامرّه (سرّ من رأى) را بنا نهاد، و تركان را در حكومت خود نفوذ داد و دست آن‌ها را بازگذارد. مرگ معتصم در سال 227 رخ داد. وى هشتمين خليفه از خلفاى بنى عبّاس بوده است.

(ر. ك: تتمّة المنتهى).

137- ابراهيم بن عبّاس صولى‌

ابراهيم بن عبّاس، مكنّى به ابو اسحاق يا ابو بكر، از اكابر شعراى نامى عرب، شاعر ماهر، فصيح بليغ، منشى كاتب، از بزرگان نويسنده است. وى علم و ادب را از بزرگان عصر خود فراگرفت. و اشعار خود را پرداخت و بسيارى از آن‌ها را فروانداخت. ابراهيم از حضرت امام رضا (ع) روايت كرده و با دعبل خزاعى معاصر بوده است. بنابر نقل عيون أخبار الرّضا، مدايح بسيار در حقّ حضرت رضا (ع) دارد. گويند به محضر امام، شرفياب شد و قصيده‌ى داليه‌ى خود را با مطلع:

قرائت كرد. وفات او در سال 243 يا 244 در سامرّاء اتّفاق افتاد. از سخنان اوست: مثل اصحاب سلطان، مثل كسانى است كه به كوهى بالا روند، پس پرت شده و به پايين افتند، هركدام بالاتر رفته، به تلف نزديك‌تر است. وى عموى پدر محمّد بن يحيى صولى و خواهرزاده‌ى عبّاس بن احنف، شاعر مشهور است.

(ر. ك: ريحانة الأدب، الكنى و الألقاب).