نامش، منصور بن زبرقان بن سلمه است، از قبيله نمر بن قاسط، از جزيره. نزد عتّابى متكلّم و شاعر معروف دانش اندوخت. گفته‌اند كه از طريق عتّابى به يحيى بن خالد برمكى معرفى شد. وى در شعر به شهرت رسيد و رقيبى سرسخت از براى مروان بن ابى حفصه شاعر عبّاسيان شد. 1

در كتاب «نسمة السّحر بذكر من تشيّع و شعر» شرح‌حال او آمده است. او از شاعرانى بود كه بر رغم اختناق و فشار عبّاسيان تشيّعش را با صراحت اعلام مى‌كرد. 2

موضع‌گيرى شاعر در برابر عبّاسيان‌

عبّاسيان برخلاف نقابى كه در آغاز بر چهره زدند و مردم را با آن فريفتند، ديرى نپائيد كه رسوا شدند. موضع‌گيرى ائمه (ع) در مقابل آن‌ها و افشاگرى‌هاى همه‌جانبه از قبل دوستداران آل على (ع)، به زودى چهره‌ى حقيقى آن‌ها را به مردم شناساند. ارائه‌ى خطوط مبارزه در جهت رشد اسلامى، و در مسير واقعى اسلام، از جانب ائمه‌ى اطهار و پيروانشان راه واقعى را به مردم نشان داد و تمام تلاش‌هاى فريبكارانه و اعمال دغلبازانه آن‌ها را خنثى كرد. قرآنيان، بارديگر، دريافتند كه در برابر بنى عبّاس چاره‌اى جز دست بردن به سلاح ندارند. سلاحى كه دستمايه‌اش تقوى بود و به قول امام على (ع) بينش اسلاميشان را بر آن حمل مى‌كردند: «و حملوا بصائرهم على أسيافهم».

مبارزات مستضعفان مسلمان در مقابل مستكبران و شرح و بسط اين شورش‌ها با آن همه خلوص و تقوى و عدالت كه در آن‌ها به چشم مى‌خورد، شگفت‌ترين و شكوهمندترين نمونه از مبارزه در تاريخ بشر است. اميد است به يارى خدا و به مدد انفاس قدسى آن‌