نخواست زير بار منت دوست قديمى خود برود، و هرچه دوستان و شاگردان اصرار كردند وى قبول نكرده و مى‌گفت: در اين كلبه كوچك به قناعت زندگى مى‌كنم و نمى‌خواهم ديگران براى خاطر من در فشار شوند».[1]

م) جديت در رسيدن به هدف‌

مرحوم بلاغى براى رسيدن به اهداف خود از هيچ؟؟ فروگذار نمى‌كرد و از تلاش و كوشش باز نمى‌ايستاد.

«كه برخى از بهابيان در محله‌اى از بغداد، مكانى را به نام «حظيره» براى اجتماع خود بنا نهادند. بلاغى با شنيدن اين خبر، آرام نگرفت و استراحت بر خود روا نداشت، تا با مراجعه به دادگاه و قانون، آنان را به ترك محل و خلع يد از آن واداشت و پس از مدتى آن را به مسجدى آبرومند مبدل نمود».[2]

ن) ابتكار و نوآورى‌

بلاغى روشن بين براى مطرح نمودن فقه شيعه در جهان اسلام، برخى از رساله‌هاى خود را به صورت مقارنه بين مذاهب پنجگانه نگاشت. و نيز در حاشيه خود بر عروة الوثقى به اجمالى از ادله احكام اشاره كرد و هم او براى روشن شدن منابع اقوال مختص شيعه اماميه، از ادله اهل سنت دليل آورد و استحكام و درستى فتاواى اماميه را واضح نمود. بعضى از تصنيفات خود را به صورت داستان و مناظره بين چند نفر نگاشت. همچنين تحت عنوان العقود المفصله فى حل المسائل المشكلة الفقهية بسيارى از معضلات فقهى را به سر پنجه تحقيق خويش، آسان نمود.

[1]. مدرسى چهاردهى، تاريخ روابط اجتماعى ايران و عراق، ص 330.

[2]. آل مجبوبه نجفى، ماضى النجف، ج 2، ص 62.