ولادت‌

آيت اللّه حاج شيخ عبد اللّه مامقانى در 15 ربيع الاول 1290 ه. ق،[1] در نجف اشرف و در بيت علم و تقوا چشم به جهان گشود.

خاندان‌

خانواده او يكى از مشهورترين بيوت علمى شيعه به شمار مى‌رود، نياى والايش آيت اللّه علامه شيخ عبد اللّه مامقانى (د. 1246 ه. ق) از علماى معروف كربلا و پدرش مرجع والامقام آيت اللّه شيخ محمّد حسن مامقانى (د. 1323 ه. ق) و برادرش آيت اللّه شيخ ابو القاسم مامقانى (د. 1351 ه. ق) و دامادش مرجع عالى‌قدر شيعه آيت اللّه سيد محمّد هادى ميلانى (د. 1395 ه. ق) و پدر همسرش آيت اللّه ملا احمد كوزه كنانى تبريزى (د. 1327 ه. ق) بوده‌اند، كه شرح‌حال هر يك از آنان در كتابهاى تراجم آمده است.[2]

تحصيلات‌

وى 5 ساله بود كه نزد يكى از بانوان، خواندن و نوشتن قرآن را فراگرفت.[3] از آنجا كه نشانه‌هاى هوش و استعداد فراوان در سيمايش نمايان بود، پدر بزرگوارش خود تعليم او را برعهده گرفت و بدو كتابهاى: نصاب الصبيان، گلستان، صرف و نحو، و شرح سيوطى را آموخت، تا اينكه يكى از شاگردانش مرحوم آيت اللّه شيخ‌

[1]. مامقانى، تنقيح المقال، ج 2، ص 208؛ در ريحانة الادب سال 1292 ه. ق، و در مصفى المقال 1287 ه ق نگاشته‌اند. اما گفتار خود ايشان در تنقيح المقال مقدم بر ساير اقوال است.

[2]. شرح‌احوال پدر و جد ايشان را در مجله مسجد، سال 1375، شماره 27، با عنوان« آيت اللّه محمّد حسن مامقانى»، نگاشته‌ام.

[3]. مامقانى، تنقيح المقال، ج 2، ص 208.