و در اجتماع بزرگى كه در صحن مطهر حرم امير المؤمنين عليه السّلام تشكيل شد، او به منبر رفت و دو نفر در اطراف او ايستادند و سخنانش را كه به علت زيادى سن به سختى ادا مى‌كرد، با صداى بلند تكرار مى‌كردند و چنين گفت:

مرحوم آيت اللّه شيرازى به جوار رحمت حق آرميد، ولى فتواى او مبنى بر نبرد با مشركين و كشتار آنها باقى است، پس در حفظ وطن عزيزتان و به دست آوردن استقلال كوشش و جهاد كنيدأ».[1]

از جمله نامه‌ها و بيانيه‌هاى مهم او نامه اعتراض‌آميز افشاگرانه‌اش به آرنولد ويلسون، حاكم كل سياسى انگليس در عراق،[2] و نامه بين المللى او خطاب به حكومتهاى آمريكا، فرانسه، روسيه، تركيه، ايران، آلمان و هلند، در اعتراض به جنايتهاى انگليس در عراق است.[3] البته در گرماگرم نبرد بود كه آيت اللّه شيخ الشريعه به ديار باقى شتافت و ادامه انقلاب، صورت ديگرى به خود گرفت كه از حوصله اين مقال خارج است.[4]

پيش‌ازاين نيز مرحوم شريعت اصفهانى در مصاف با استعمار چهره بارز خود را نشان داده بود. از جمله آنها هجرت وى به ايران- 22 روز پس از وفات آيت اللّه آخوند خراسانى- براى مقابله با دولت استعمارى روسيه تزارى و دفاع از استقلال و تماميت ارضى ايران،[5] و بيانيه مهم و ارزشمند وى‌[6] در 26 صفر الخير 1330 ه. ق/ 14 فوريه 1912 م در تحريك مسلمانان براى بازيافتن مجد و عظمت، و استقلال‌

[1]. وردى، لمحات اجتماعية، ج 5، ص 310.

[2]. آل فرعون، الحقائق الناصعة، ص 359 و ترجمه فارسى آن در: صادقى تهرانى، نگاهى به تاريخ انقلاب اسلامى 1920 عراق، صص 75- 78.

[3]. همان، صص 389- 390.

[4]. اين مباحث در كتاب نگاهى به تاريخ انقلاب اسلامى عراق، صص 84- 110 پيگيرى شده است.

[5]. تهرانى، نقباء البشر( مخطوط)، ص 483.

[6]. متن اين اعلاميه و برگردان فارسى آن در كتاب ايران و جهان اسلام، صص 196- 205 آمده است، هر چند مؤلف مدرك اصلى خود را نشان نداده است.