2. رسالة فى «علم البارى بالممتنعات»[1]

3. رسالة فى «مناظرة مع الآلوسى»: سيد محمود شكرى افندى آلوسى بغدادى، رساله‌اى در انكار امام عصر عليه السّلام بدو فرستاد. آن مرجع بزرگ شيعه رساله‌اى در رد وى و اثبات امامت آن حضرت در سال 1313 ه. ق برنگاشت. آلوسى دوباره بر وى رد كرد و معظم‌له بار ديگر بر وى رد نگاشت.[2] اين رساله در سه قسمت كوچك، ميانه و بزرگ، مشتمل بر 3 هزار و 700 بيت بوده و در آن تحقيقات و ژرفنگريها و پاسخهاى كافى و استوار موجود است.[3]

ادبيات‌

1. رسالة فى «لفظ الجلالة»: اين رساله مختصر به بررسى اين نكته مى‌پردازد كه آيا لفظ جلاله، اللّه، علم است يا صفت.[4]

2. ابرام القضا فى وسع الفضا: يكى از اديبان همعصرش گفته بود كه جايز است لفظ وسع به كلمه فضا اضافه شود. اين رساله در اثبات عدم جواز آن و مخالفت اين اضافه با قواعد زبان عربى است.[5]

تقريرات‌

بسيارى از شاگردان شريعت اصفهانى تقريرات دروس وى را برنگاشته‌اند كه برخى از آنها عبارتند از:

[1]. همان، ص 320.

[2]. واعظ خيابانى، علماى معاصرين، ص 124.

[3]. تهرانى، الذريعة، ج 22، ص 283.

[4]. همان، ج 18، ص 337.

[5]. همان، ج 1، ص 65.