وى در اين مدت براى تبليغ دين، بارها به هندوستان سفر كرد. همچنين او در ملازمت آيت اللّه قمى براى اعاده حجاب زنان، به ايران آمد و پس از موفقيت آيت اللّه قمى، به عراق بازگشت. پس از شهريور 1320 و بهبود وضع دينى ايران، به وطن خود بازآمد و در سال 1374 ه. ق به اصرار گروهى از علما و مردم متدين تهران، امامت جماعت مسجد بنى هاشمى را برعهده گرفت و به نشر احكام دين پرداخت. از تأليفات وى، كتاب سرالسعاده در فضيلت صلوات، كفاية النحو، تسلية المريض و خاطرات است.

وى در دوم صفر 1384 ه. ق بدرود حيات گفت و در قبرستان شيخان به خاك سپرده شد.[1] وى والد حجة الاسلام مرحوم حاج سيد مهدى روحانى بود كه پس از پدرشان در آن مسجد اقامه نماز مى‌كردند.

دامادها

آيت اللّه حاج سيد صادق قمى، دامادهاى بزرگوارى داشت كه برخى از آنان عبارتند از:

1. حضرت آيت اللّه آقاى حاج شيخ محمّد على شاه آبادى (ره) (1292- 1363 ه. ق)، استاد حضرت امام خمينى (ره) و صاحب رشحات البحار، شذرات المعارف، مفتاح السعادة، منازل السالكين، رساله عقل و جهل، حاشيه بر كفايه، نجات العباد و فصول.[2]

2. آيت اللّه حاج شيخ مهدى حرم پناهى قمى (1319- 1374 ه. ق).[3]

[1]. همان، ج 2، ص 339؛ همان، ص 93؛ روحانى، سرالسعادة، مقدمه، ح- ز.

[2]. مجله نور علم،« آيت اللّه آقا ميرزا محمّد على شاه آبادى»، سال 1364، شماره 9، صص 126- 134؛ آقا ميرى، مجله پيام حوزه« نگاهى به زندگى فقيه بزرگ آيت اللّه شاه آبادى»، سال 1357، شماره 10، صص 171- 184؛ تهرانى، نقباء البشر، ج 3، ص 1370؛ مدرس خيابانى، ريحانة الادب، ج 3، صص 167- 168؛ شريف رازى، آثار الحجة، ج 1، صص 217- 218.

[3]. شريف رازى، گنجينه دانشمندان، ج 2، صص 333- 334؛ مقدس زاده رجال قم، ص 163.