فرزندان‌

از آن فقيه بزرگ، فرزندان متعددى برجاى ماندند، كه هريك از مفاخر روحانيت و حوزه علميه قم به شمار مى‌رفتند. آنان عبارتند از:

1. آيت اللّه حاج ميرزا محمود روحانى: وى در سال 1307 ه. ق به دنيا آمد.

وى پس از خواندن مقدمات، ادبيات و سطوح نزد حضرات آيات: حاج شيخ حسن فاضل و آخوند ملا غلامرضا صاحب قلائد و حاج آقا احمد طباطبائى، در سال 1330 ه. ق به نجف مشرف شد و از محضر آيت اللّه سيد ابو الحسن اصفهانى و ميرزاى نائينى بهره برد. وى مدتى نيز در مشهد، از محضر آيت اللّه حاج آقا حسين قمى استفاده كرد. سپس، او به قم مراجعت كرد و پس از آن، سالهاى فراوان از درسهاى فقه و اصول آيت اللّه حاج شيخ عبد الكريم حائرى يزدى، بهره برد، تا بدانجا كه يكى از معاريف علماى قم به شمار مى‌رفت و پس از پدر بزرگوارش، به جاى وى اقامه جماعت مى‌كرد. او عالمى عامل و فقيهى زاهد و متعبد بود.[1]

وفاتش در 18 شعبان المعظم 1381 ه. ق رخ داد و در مسجد بالا سر حرم حضرت معصومه عليها السّلام مدفون شد.

او والد مرحوم آيت اللّه حاج سيد محمّد روحانى و آيت اللّه حاج سيد صادق روحانى بود.

2. آيت اللّه حاج ميرزا ابو الحسن روحانى: وى در سال 1309 ه. ق به دنيا آمد.

وى پس از تحصيل در سطوح عاليه در محضر آيت اللّه سيد ابو الحسن اصفهانى در نجف اشرف، به قم آمد و در درسهاى آيت اللّه شيخ عبد الكريم حائرى شركت جست تا به مقام اجتهاد رسيد. وى پس از سالها اقامت در قم و خدمات دينى و اجتماعى، به نجف اشرف مهاجرت كرد و بعد از سالى چند، در 6 ذى القعدة الحرام 1382 ه. ق‌

[1]. شريف رازى، گنجينه دانشمندان، ج 2، ص 338؛ مقدس زاده، رجال قم، ص 156؛ شريف رازى، آثار الحجه، ج 2، صص 71- 72.