صدر الأفاضل دانش در رثايش سرود:[1]

در حقيقت اعدام شيخ، به داركشيدن دين و مذهب بود.[2] به دار زدن روح آزادگى، استقلال، مردانگى و دميدن روح وابستگى، غربزدگى، نوكرپيشگى در كالبد نهضت بود.

حماسه شهيد و پايمردى شيخ، بينش ضداستعمارى و بيگانه ستيزى عالمان شيعه را ثابت كرد. او آنچنان قوى و با صلابت اين فراز سترگ از تاريخ زندگانى پرجوش و خروش خويش را پشت‌سر گذاشت كه تا قرون و اعصار متمادى نام خونرنگش بر تارك تاريخ سرخ تشيع خوش خواهد درخشيد.[3]

جالب‌توجه آنكه:

قصيده رائيه كه ميرزا فتح اللّه كاشانى متخلص به شيبانى در وصف صحن جديد حرم حضرت معصومه عليها السّلام سروده و گرداگرد صحن كتيبه شده، اين مصراع از آن بر بالاى سر مرقد شيخ نقش گرديده است:

[1]. مدرس خيابانى، ريحانة الادب، ج 4، ص 251. در مرثيت وى مرحوم آقا سيد احمد رضوى معروف به اديب پيشاورى( م 1349 ق.) و ميرزا محمّد على غروى اردوبادى نيز قصايدى را به عربى سرودند.

[2]. يپرم ارمنى،- عامل اجراى حكم اعدام- گتفه بود: نه تنها شيخ، كه همه اسلام و ايران و ملتش را بردار زدند. ر. ك: جابرى اصفهانى، تاريخ اصفهان و رى، ص 359.

[3]. اين مقاله، برگرفته از كتاب ارجمند« شيخ فضل اللّه نورى و مشروطيت، رويارويى دو انديشه» نوشته:

حجة الاسلام آقاى مهدى انصارى قمى- همراه با اضافات فراوان- مى‌باشد.