(39- 45)، معرفت و مراتب ائمه (48- 52)، مقام محمود (55- 60)، امام مهدى (71- 79)، تبرك بنى اميه به روز عاشورا (143- 170)، هند مادر معاويه (172- 178)، ابوسفيان (178- 193)، معاويه (193- 219)، يزيد (220- 242)، منع غزالى از لعن بر يزيد و نقد بر او (237- 248)، احوال غزالى (250- 254)، عامه، عدالت را شرط خلافت نمى‌دانند و تحقيق در آن (257- 258)، دوازده خليفه پس از پيامبر (259- 261)، اعتقاد عامه در دوازده خليفه پس از پيامبر (262- 268)، بنى اميه، عاشورا را روز خوشحالى قرار دادند (269- 268)، عزادارى شيعيان و احكام و شعائر آن (280- 304)، رساله خوارزمى در مظالم بنى اميه و بنى عباس بر اهل بيت (325- 359)، اصحاب امام حسين و عظمت آنان (360- 378)، چند آيه و تأويل آنها به اهل بيت و دشمنان آنان (381- 384)، حمد و شكر (386- 387)، رضايت اولياى خدا به قضاى الهى (387- 391)، و شرح دعاى صفوان (395- 416).

9. اجوبة المسائل المشكلة، پاسخ استدلالى تفصيلى به پرسش‌هايى كه از ميرزاى شيرازى شده است.

10. الاصابة فى من اجمعت عليه الاصابة[1] نسخه خطى آن، در كتابخانه مجلس شوراى اسلامى، همراه با تعليقات مؤلف به نام نقاوة الاصابة، به شماره 3812 در 44 صفحه موجود است.

11. تميمة المحدث؛ منظومه‌اى است در علم دراية.[2]

12. الدر الفتيق؛ كتابى در علم رجال است.[3]

13. حاشيه رجال نجاشى.[4]

[1]. تهرانى، مصفى المقال، ص 34.

[2]. تهرانى، الذريعه، ج 4، ص 435.

[3]. همان كتاب، ج 8، ص 67.

[4]. همان كتاب، ج 6، 88.