27. سيد ابو الحسن تنكابنى‌

28. سيد اسد اللّه قزوينى (ح 1245- 1327 ه. ق)

29. سيد نصر اللّه تقوى، صاحب «هنجار گفتار» و «عصاى موسى»

30. سيد محمّد موسوى نجف آبادى (1294- 1358 ه. ق)، صاحب شرح الكفاية

31. سيد على موسوى نجف آبادى (1275- 1362 ه. ق)

32. سيد اسد اللّه اصفهانى (1275- 1370 ه. ق)

بازگشت به نجف‌

آيت اللّه سيد محمّد فشاركى در سال 1312 ه. ق- پس از درگذشت استادش ميرزاى شيرازى- به كربلا بازگشت، و در مدرسه حسن خان به تدريس خارج فقه و اصول پرداخت تا زمانى كه به او پيشنهاد مرجعيت و رياست شيعه شد و او براى فرار از بار مرجعيت، در سال 1314 ه. ق به نجف اشرف هجرت گزيد. با ورود وى به نجف اشرف، شور و نشاطى در حوزه علميه پديد آمد و طلاب همگى به درس وى روآوردند، به گونه‌اى كه درسهاى ديگر استادان به كمى و خلوتى گراييد و اثر شكست در آنها ظاهر شد.[1] علامه شيخ آقا بزرگ تهرانى تعداد شركت‌كنندگان درسش را حدود 300 تن برآورد كرده است. در اين ميان، نقش مرحوم آخوند خراسانى نيز قابل‌توجه است. ايشان شاگردان خويش را به شركت در درس مرحوم فشاركى بسيار تشويق مى‌نمود، و حتى براى فشاركى مبالغى مى‌فرستاد تا در ميان شاگردانش تقسيم نمايد. و اين كمال عظمت و بزرگى مرحوم آخوند و شكوه مقام علمى آيت اللّه فشاركى را نشان مى‌دهد.

وى در آغاز به تدريس در خانه خود پرداخت، سپس محل تدريس را به مقبره ميرزاى شيرازى و پس از چندى به علت ازدحام و كثرت جمعيت شاگردان، به‌

[1]. تهرانى، نقباء البشر، ص 134؛ اصفهانى، وقاية الاذهان، ص 144.