ملا محمّد تقى مجلسى مقرر نموده بود كه مادر محمّد باقر، هرگز او را در حال ناپاكى شير ندهد.[1]

از مجلسى اول چنين نقل شده است:

يكى از شبها پس از نافله شب و تهجد و رازونياز، حالتى برايم حاصل گرديد كه يقين نمودم دعا در اين هنگام روا خواهد شد. در انديشه بودم كه از خدا چه درخواست نمايم، ناگهان صداى گريه محمّد باقر مرا به خود آورد. پس به درگاه الهى چنين گفتم: پروردگارا! به احترام رسول خدا و اهل‌بيت گراميش عليهم السلام اين كودك دلبندم را از مروجين دين و پيشوايان شريعت مبين قرار بده و او را به توفيقات بى‌نهايت خود موفق دار.[2]

آقا احمد كرمانشاهى پس از نقل اين، گويد:

شكى نيست كارهاى فوق‌العاده كه از ناحيه علامه مجلسى ظاهر گرديد، همه اثر دعاى نيمه‌شب پدرش باشد.

علامه مجلسى پس از فراگرفتن علوم مقدماتى كه شايد بيشترين قسمت و يا همه قسمت آن نزد برادرانش صورت گرفته، محضر اساتيد بزرگ و علماى مشهور آن عصر را در اصفهان درك كرده و با استفاده از حوزه‌هاى درسى آنان به درجه‌اى نايل آمد كه سيطره علم و فضل او قرن‌هاى متمادى است بر جهان دانش سايه افكنده است.

اينك، تنى چند از اساتيد و مشايخ اجازه او را نام مى‌بريم:

اساتيد و مشايخ اجازه‌

1. پدر بزرگوارش مرحوم ملا محمّد تقى مجلسى (م 1070 ق).[3]

[1]. قصص العلماء، ص 209.

[2]. آقا احمد كرمانشاهى در مرآت الاحوال به نقل فوائد الرضويه، ص 411.

[3]. فوائد الرضوية، ص 439- 446.