و در روايات متعددى نيز از ترك تجارت نهى شده است و با فلسفه‌اى كه براى آن آمده است حمل بر كراهت مى‌شود و ترك تجارت و كنار گذاشتن آن مكروه است و مايه ذلت و فقر و خوارى مى‌شود،[1] همچون:

«لا تدعوا التجارة فتهونوا اتّجروا بارك الله لكم».[2]

و نيز:

«لا تكفّوا عن التجارة والتمسوا من فضل الله عزّ وجلّ».[3]

2. زراعت و كشاورزى‌

روايات فراوانى بر استحباب كشاورزى دلالت دارد و انسان‌ها را به اين كار دعوت كرده است.[4] امام باقر (ع) مى‌فرمايد:

كان أبى يقول: «خير الأعمال الحرث يزرعه فيأكل منه البرّ والفاجر، أمّا البرّ فما أكل من شي‌ء استغفر لك، وأمّا الفاجر فما أكل منه من شي‌ء لعنه، ويأكل منه البهائم و الطير».[5]

3. دامدارى‌

در روايات متعددى نگهدارى گاو و گوسفند تشويق شده است، از جمله روايت‌ محاسن‌ از على (ع):

قال: «قال رسول الله (ص): عليكم بالغنم والحرث فإنّهما يغدوان بخير ويروحان بخير».[6]

البته درباره نگهدارى و تكثير شتر رواياتى داريم كه از زياد كردن آن‌ها نهى كرده‌

[1]. ر. ك: همان، ص 13- 17.

[2]. همان، ص 15، ح 6.

[3]. همان، ص 16، ح 8.

[4]. ر. ك: الكافى، ج 5، ص 260- 261.

[5]. وسائل الشيعه، ج 19، ص 34، ح 6.

[6]. همان، ج 11، ص 539، ح 3.