هم نداشته مستحق اجرت‌المثل است وگرنه حق اجرت ندارد. ج 2 ف ص 224

س 25- در صورتى كه دو نفر با قرارداد رسمى و سرمايه مساوى به مدّت يك سال و با توافق طرفين شريك شوند و يكى در مغازه شاغل باشد كه روزانه مبلغ دويست ريال به عنوان حقوق تعيين گرديده و برداشت هم بنمايد اما پس از انقضاى يك سال مدت قرارداد تا يك مدتى شخص شاغل با توجه به زياد شدن اجرت كارگر و گران شدن دستمزد و كرايه مبلغى بيشتر از دويست ريال تعيين شده قبلى را روى اعتماد به همديگر كه به توافق روزمرّه خواهند رسيد به طور على الحساب برداشت نموده حال با ادعاى طرف مقابل كه بايد پس از انقضاى قرارداد هم همان دويست ريال تعيين شده قبلى را برداشت نمايى بفرماييد وضع حقوقى شخص شاغل با در نظر گرفتن يك ساله بودن قرارداد قبلى چگونه خواهد بود؟

ج- پس از پايان مدت قرارداد اگر شاغل به دستور شريك به كار ادامه داده اجرت المثل كار انجام شده را استحقاق دارد. ج 2 ف ص 256

س 44- تعميركار چيزى را تعمير كرده آيا هر چه گفت بايد به او داد يا نه؟ در صورت مشخّص نبودن اجرت المثل چه بايد كرد؟

ج- بايد اجرت المثل بدهد و اگر مشخّص نيست مصالحه نمايند.

ج 2 ف ص 212- 213

س 45- مقدارى جنس از طرف مؤسّسه قرض الحسنه‌اى خريدارى مى‌شود تا پس از فروش اگر منافعى به دست آمد براى اين صندوق وسائل ضرورى خريدارى شود ولى به علّت نداشتن جا در محلّ، آن‌ها را به طور امانى در گوشه مغازه‌اى كه مجاور اين مؤسّسه قرار دارد مى‌گذارند، صاحب مغازه، اين اجناس را به فروش رسانده و پس از فروش، مبلغى سود عايد گرديده و مغازه‌دار هم اظهار مى‌كند كه نصف سود به او تعلّق مى‌گيرد در صورتى كه اجناس مزبور مانع وى نبوده و كم كم به فروش رفته و از پولش هم استفاده مى‌كرده و ضمناً قرارى با وى در اين مورد نشده است؛ اكنون كه از وى خواسته شده كه پول را به صندوق واريز نمايد، امتناع مى‌كند؛ آيا چنين حقّى به ايشان تعلّق مى‌گيرد يا خير؟