(1)

مسأله 6- جايز است ارزش دينار پرداخت شود

و ميزان، ارزش زمان پرداخت است.

(2)

مسأله 7- بايد كفاره مذكور را به يك فقير يا به سه فقير بپردازد.

(3)

مسأله 8- با تكرار نزديكى در اوقات مختلف مثل آنكه در اول و وسط و آخر حيض باشد، كفّاره مكرر مى‌شود

بنابراين بايد يك دينار و 3/ 4 دينار كفّاره بپردازد.

و همچنين اگر در يك وقت، نزديكى تكرار شود و بعد از هر نزديكى كفاره‌اش را بپردازد كفاره هم مكرر مى‌شود و اگر بعد از هر نزديكى كفاره را نپرداخته باشد دو قول است احتياط واجب آنست كه كفاره مكرر مى‌شود.

(4)

و از جمله احكام حائض اينست كه- طلاق حائض باطل است‌

در صورتى كه به او دخول كرده ولى حامله نباشد و شوهرش حاضر و يا در حكم حاضر باشد به اينكه به آسانى بتواند از حال زن- حيض، پاكى- اطلاع پيدا كند، پس اگر دخولى به او نشده يا حامله باشد يا شوهرش غايب و يا در حكم غايب باشد به اينكه با حضورش هم نتواند از حال زن اطلاع پيدا كند، طلاقش صحيح است و جزئيات اين مسأله محل ديگرى دارد.

(5)

مسأله 9- اگر شوهر غايب باشد و به كسى كه حاضر است و مى‌تواند از حال زن اطلاع پيدا كند وكالت (در طلاق) دهد

، براى وكيل طلاق زن در حال حيض جايز نيست.

(6)

و از جمله احكام حيض اينست كه- واجب است پس از قطع خون حيض براى هر چيزى كه به طهارت از حدث اكبر مشروط است غسل كند.

و كيفيت و احكام غسل حيض مانند غسل جنابت است، جز آنكه غسل حيض از وضو كفايت نمى‌كند بنابراين وضو بعد از غسل حيض و يا قبل از آن براى هر چيزى كه مشروط به وضو است، مانند نماز، واجب است، به خلاف غسل جنابت همانطور كه گذشت و در صورتى كه تنها وضو ممكن نباشد بايد غسل كرده و بدل از وضو تيمم نمايد و اگر تنها غسل ممكن نباشد بايد وضو بگيرد و تيمم بدل از غسل نمايد و اگر هيچ‌كدام ممكن نباشند دو تيمم نمايد، يكى بدل از غسل و ديگرى بدل از وضو.

(7)

مسأله 10- اگر به اندازه‌اى آب داشته باشد كه تنها براى وضو يا غسل، كفايت مى‌كند

بنابر احتياط واجب بايد غسل را مقدم بدارد.

(8)

مسأله 11- اگر بدل از غسل، تيمم كند سپس به حدث اصغر، محدث شود

تا زمانى كه قدرت بر غسل پيدا نكرده تيممش باطل نمى‌شود، و بنابر احتياط مستحب تيمم را تجديد كند.

(9)

و از جمله احكام حائض اين است كه قضاء روزه‌هاى واجب كه در حال حيض آن را ترك كرده است واجب است [قضا نمايد]

چه روزه‌هاى ماه رمضان باشد، يا غير آن بنابر اقوا. و همچنين نمازهاى واجب غير يوميه را مانند آيات و دو ركعت نماز طواف و نماز نذر، بنابر احتياط واجب بايد قضا نمايد، به خلاف نمازهاى يوميه‌اى را كه در حال حيض ترك‌