برداشتن از اعتكاف بدون هيچ عذرى محلّ اشكال است، بلكه ممنوع است و كسى كه اعتكاف را نذر مى‌كند مى‌تواند در صيغه نذر خود شرط كند كه اگر عذرى پيش آيد دست از اعتكاف نذرى بردارد به اين صورت كه بگويد: براى خدا بر من است كه اعتكاف نمايم به شرط آنكه اگر فلان عذر مثلا پيش آمد، بتوانم دست از اعتكاف بردارم، پس از اين (وقتى آن عذر پيدا شد) مى‌تواند دست از اعتكاف بردارد، و دست برداشتن از اعتكاف گناه ندارد و مخالفت با نذر نيست و قضاء هم ندارد. البته احتياط (واجب) آن است كه اين شرط را در حال شروع اعتكاف هم تكرار كند و اگر اين شرط را قبل از نيّت اعتكاف يا بعد از آن ذكر كند، اعتبار ندارد و اگر اين شرط را در وقت نيّت شرط كند و بعد از آن، شرط را ساقط كند، ظاهر آن است كه ساقط نمى‌شود.

(1)

احكام اعتكاف‌

(2) بر كسى كه اعتكاف مى‌كند، چند چيز حرام است: از جمله آنهاست- مباشرت زنها با جماع و لمس كردن و بوسيدن از روى شهوت، بلكه اين كارها اعتكاف را باطل مى‌كند و بين مردان و زنان فرقى نيست. بنابراين، اين كارها بر زنى كه اعتكاف كرده، نيز حرام است.

(3) و از جمله آنها است- استمناء بنابر احتياط واجب.

(4) و از جمله آنها است- بوييدن بوى خوش و رياحين براى لذّت بردن، پس اگر كسى فاقد حسّ بويايى باشد از اين حكم خارج است.

(5) و از جمله آنها است- خريدوفروش و بنابر احتياط (واجب) ساير انواع كسب و تجارت را نيز بايد ترك كند، مثل صلح، اجاره و غير آنها. ولى اگر معامله‌اى انجام دهد، بنابر اقوا صحيح است و اثر بر آن مترتب مى‌شود. و اشتغال به امور دنيوى كه براى گذراندن زندگى است حتى خيّاطى و بافندگى و مانند اينها اشكال ندارد، اگر چه احتياط (مستحب) ترك آن است. البتّه در صورتى كه ناچار باشد مانعى ندارد، بلكه اگر براى خوردن و نوشيدن نياز به خريدوفروش باشد و نتواند وكيل بگيرد و نقل و انتقال بدون خريدوفروش هم ممكن نباشد در اين صورت خريدوفروش نيز مانعى ندارد.

(6) و از جمله آنها است- مجادله و نزاع در امر دنيوى يا دينى اگر به خاطر غلبه كردن بر طرف مقابل و اظهار فضيلت باشد، بنابراين اگر به خاطر اظهار حق و برگرداندن طرف از اشتباه باشد اشكالى ندارد، و بنابر احتياط كسى كه اعتكاف مى‌كند، بايد از چيزهايى كه محرم اجتناب مى‌كند، اجتناب نمايد، ليكن بنابر اقوا اجتناب لازم نيست، مخصوصا