(1)

ركعتهاى (نماز) احتياط

(2)

مسأله 1- ركعت‌هاى (نماز) احتياط واجب است‌

، بنابراين ترك آنها و اعاده كردن اصل نماز جايز نيست، و واجب است بعد از فارغ شدن از نماز فورا خوانده شود، كما اين كه فاصله انداختن چيزى كه منافات با نماز دارد بين آن و نماز، جايز نيست، پس اگر فاصله انداخت، احتياط آن است كه (نماز) احتياط را بخواند و نماز را اعاده نمايد، ولى اگر قبل از نماز احتياط چيزى را كه منافات با نماز دارد، انجام دهد، سپس معلوم شود كه نمازش تمام و صحيح بوده است، اعاده نماز واجب نيست.

(3)

مسأله 2- در نماز احتياط بايد نيّت كند و تكبيرة الاحرام بگويد سوره حمد را بخواند

و احتياط آن است كه سوره حمد و نيز «بسم اللّه الرّحمن الرحيم» را آهسته بخواند. و ركوع و سجود و تشهد و سلام را بجا آورد و قنوت ندارد، اگر چه دو ركعت باشد، كما اين كه سوره ندارد.

(4)

مسأله 3- اگر ركنى از ركعتهاى (نماز) احتياط را فراموش كند

يا بر آن بيفزايد، نماز احتياطش باطل است و نبايد احتياط را ترك كند به اين كه نماز احتياط را از نو بخواند سپس نمازش را اعاده كند.

(5)

مسأله 4- اگر قبل از شروع در نماز احتياط، معلوم شود كه احتياجى به آن نيست‌

، خواندن نماز احتياط، واجب نيست و اگر بعد از خواندن نماز احتياط معلوم شود (كه احتياجى به آن نبوده است)، نماز مستحبى حساب مى‌شود، و اگر در اثناى نماز متوجه شود، نماز احتياط را به قصد نافله تمام مى‌كند، و احتياط آن است كه (در اين صورت) اگر نماز احتياطش يك ركعت ايستاده است، يك ركعت ديگر هم بر آن بيفزايد (تا دو ركعت نماز مستحبى حساب شود) و اگر بعد از فارغ شدن از نماز احتياط معلوم شود كه نمازش ناقص بوده است، چنانچه نقص آن به مقدار نماز احتياطى بوده كه خوانده است، مثل اين كه بين سه و چهار شك نمايد و يك ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند و بعد از نماز احتياط، متوجّه شود كه نمازش سه ركعت بوده است- نمازش صحيح است، و احتياط آن است كه (نمازش را) از نو بخواند، البته اين در جائى است كه آنچه را (به عنوان وظيفه شك) انجام داده، مطابق يكى از دو طرف شكش كه طرف نقص آن است باشد،- مانند مثال مذكور- وگرنه در جايى كه تنها آن مقدارى كه انجام داده به اندازه نقص باشد، (بدون اين كه عمل به وظيفه شك نموده باشد) جبران نماز با نماز احتياط مورد اشكال است، مانند اين كه بين دو و چهار، شك نمايد و بنا را بر چهار بگذارد و يك ركعت نماز احتياط ايستاده اشتباها عوض دو ركعت بخواند، سپس معلوم شود كه نمازش يك ركعت نقص داشته است، احتياط در مثل اين مورد، اعاده نماز است. و اگر نقص نماز بيشتر از نماز احتياط باشد، مثل اين كه بين سه و چهار شك نمايد و بنا را بر چهار بگذارد و نماز احتياط بخواند، سپس معلوم شود كه نقص نمازش دو ركعت بوده است، واجب است كه نمازش را بعد از خواندن يك ركعت يا دو ركعت متصل به آن اعاده نمايد. و همچنين است اگر نقص نماز كمتر از نماز احتياط باشد، مانند اين كه بين دو و چهار شك كند و بنا را