(1)

مسأله 6- اگر به قصد ركوع خم شود و وقتى كه به حدّ ركوع رسيد، ركوع را فراموش كند

و به طرف سجده فرود آيد، چنانچه قبل از آنكه از حدّ ركوع، خارج شود، يادش بيايد بايد به همان حالت، با طمأنينه باقى بماند و ذكر ركوع را بگويد، و اگر پس از آنكه از حدّ ركوع خارج شده است يادش بيايد، در صورتى كه [و لو] به مقدار يك لحظه، (به عنوان ركوع) در حدّ ركوع توقّف داشته، سپس ركوع را فراموش نموده باشد، بنابر اقوا، بدون آنكه راست بايستد، بايد سجده كند، وگرنه بايد احتياط را ترك نكند، كه راست بايستد، سپس به سجده فرود آيد و نمازش را تمام كند، و بعد هم اعاده نمايد.

(2)

مسأله 7- گفتن ذكر در ركوع واجب است‌

، و بنابر اقوا، به گفتن هر ذكرى اكتفا مى‌توان كرد و احتياط آن است كه ذكرش باندازه سه بار تسبيح كوچكتر يا يك بار تسبيح بزرگتر باشد كما اينكه احتياط آن است كه در صورت اختيار نمودن تسبيح خداوند متعال، يا سه مرتبه تسبيح كوچكتر را اختيار كند و ذكر كوچكتر عبارت از «سبحان اللّه» است و يا يك مرتبه ذكر بزرگ را (اختيار نمايد) و ذكر بزرگتر عبارت از «سبحان ربى العظيم و بحمده» است و احتياط و بهتر است كه آخرى (يعنى سبحان ربى العظيم و بحمده) را انتخاب كند و احتياط بيشتر آن است كه همين ذكر بزرگتر را سه مرتبه بگويد.

(3)

مسأله 8- هنگام گفتن ذكر واجب، بايد بدن در حال طمأنينه و آرامش باشد

، پس اگر عمدا طمأنينه را ترك كند نمازش باطل مى‌شود بر خلاف اينكه سهوا ترك نمايد، هر چند احتياط آن است كه اگر سهوا هم طمأنينه را ترك كند نماز را از نو بخواند و اگر عمدا قبل از رسيدن به حدّ ركوع يا پس از رسيدن به آن، ولى قبل از آرام گرفتن بدن، شروع به گفتن ذكر نمايد، يا آنكه گفتن ذكر را در حال بلند شدن از ركوع، قبل از آنكه از حدّ ركوع خارج شود يا بعد از آن، تمام كند، قطعا چنين ذكرى كفايت نمى‌كند و بنابر اقوا، نمازش باطل است ولى احتياط آن است كه آن نماز را تمام كند، سپس از نو بجا آورد، بلكه اگر ذكر مستحبّى را هم به قصد خصوصيّت كه در حال ركوع وارد شده است [نه آنكه خودش ذكر مطلق مستقلى باشد]، با چنين كيفيّتى [مثلا قبل از رسيدن به حدّ ركوع و يا ...] بگويد، بنابر احتياط واجب، نمازش باطل است و اگر قصد خصوصيّت نداشته باشد [و به آن كيفيت بگويد] اشكال ندارد و اگر به جهت بيمارى يا غير آن، بر طمأنينه قدرت نداشته باشد، طمأنينه از گردنش ساقط است، ليكن بر او واجب است كه ذكر واجب را قبل از آنكه از حدّ ركوع خارج شود، تمام كند و همچنين واجب است از ركوع بلند شود، بطورى كه راست و آرام بايستد.

بنابراين، اگر قبل از آنكه چنين بايستد، عمدا به سجده رود، نمازش باطل مى‌شود.

(4)

مسأله 9- در حالى كه راست ايستاده، گفتن تكبير براى ركوع، مستحب است‌

و احتياط آن است كه ترك نشود، و مستحب است دستها را در حال گفتن تكبير بلند كند و كف دستها را با انگشتان باز در حال ركوع روى زانوها، بگذارد و احتياط آن است كه در صورت امكان (گذاشتن دستها را بر زانو) ترك ننمايد و همچنين مستحب است زانوها را به عقب كشيده كمر را صاف نگاه دارد و