(عليه السلام) نباشد (مختصرى عقب‌تر بايستد) نماز بخواند و همچنين نماز خواندن در حالى كه مقابل نمازگزار، آتش فروزان يا چراغ يا عكس جاندار باشد، مكروه است. و با پوشاندن عكس، كراهت برطرف مى‌شود و همچنين در صورتى كه روبروى نمازگزار، قرآن يا كتاب باز، يا درى باز يا ديوارى كه فاضلاب مبال از آن تراوش مى‌كند، باشد، نماز خواندن مكروه است و با پوشاندن چنين ديوارى، كراهت برطرف مى‌شود. و البته كراهت داشتن خواندن نماز در بعضى از موارد ذكر شده، مورد كلام و نظر است و مطلب مهم نيست.

(1)

مقدمه پنجم در اذان و اقامه است‌

(2)

مسأله 1- [استحباب اذان و اقامه‌]

بدون اشكال، اذان و اقامه براى نمازهاى پنج‌گانه، اداء باشند يا قضا در حضر باشد، يا مسافرت، در سلامتى باشد يا در بيمارى، براى كسى نماز جماعت مى‌خواند يا فرادا، براى مردان و زنان، مستحب مؤكد است. حتى بعضى از فقهاء، آنها را واجب دانسته‌اند و بنابر اقوا اذان و اقامه مستحب مى‌باشند در هر حال، هر چند ترك اذان و اقامه موجب محروم شدن از ثواب فراوانى است.

(3)

مسأله 2- اذان نماز عصر اگر با نماز ظهر و اذان نماز عشا اگر با نماز مغرب خوانده شود، ساقط مى‌شود.

و فرقى بين مواردى كه جمع كردن آنها (با هم خواندن) مستحب است مثل نماز عصر روز جمعه و نماز عصر روز عرفه و نماز عشاء شب عيد قربان در مشعر الحرام چون در اين سه جا مستحب است بين دو نماز مذكور جمع شود (فرقى بين اين موارد)، و بين غير اين موارد نيست و جدا خواندن دو نماز- كه مقابل جمع نمودن آنها است- با فاصله زمانى بين آنها و بنابر اقوا با خواندن نافله يوميه بين آنها، تحقق پيدا مى‌كند. بنابراين با خواندن نافله نماز عصر بين ظهر و عصر و نافله مغرب بين نماز مغرب و عشاء جدا شدنى كه موجب ساقط نشدن اذان است، تحقق پيدا مى‌كند. و بنابر اقوا، سقوط اذان در حال جمع نمودن، در نماز عصر روز عرفه و نماز عشاء شب عيد در مشعر الحرام «عزيمت» است يعنى گفتن اذان مشروع نيست كه گفتن آن به قصد مشروعيت، حرام مى‌باشد. و بنابر احتياط واجب در هر موردى كه نمازها با هم خوانده مى‌شوند بايد اذان ترك شود.

(4)

مسأله 3- اذان و اقامه در مواردى ساقط مى‌شوند:

از آن جمله- كسى كه به نماز جماعتى برسد كه آنها براى آن، اذان و اقامه گفته‌اند گرچه اين شخص اذان و اقامه‌شان را نشنيده و وقت گفتن آنها حاضر نبوده است.