همچنين خواندن نماز در حرم ائمه (عليهم السلام) خصوصا حرم شريف امير المؤمنين (عليه السلام) و حائر شريف ابى عبد اللّه الحسين (عليه السلام) مستحب است.

(1)

مسأله 17- تعطيل گذاشتن مسجد مكروه است‌

و در حديث آمده است كه مسجد يكى از سه شاكى است كه روز قيامت به خداوند عزّ و جل، شكايت مى‌برند. و دوتاى ديگر عالمى است بين نادانها و قرآن كريمى است كه گرد و غبار روى آن گرفته و خوانده نمى‌شود و در حديث آمده است: «كسى كه به مسجدى از مساجد خدا برود براى او در برابر هر قدمى كه برمى‌دارد تا به منزل برگردد ده حسنه مى‌باشد و از او ده سيئه محو مى‌شود و ده درجه ترفيع مى‌شود».

(2)

مسأله 18- ساختن مسجد از مستحبات مؤكد است‌

و اجر بزرگى و ثواب عظيمى دارد و در حديث آمده كه پيغمبر (صلّى اللّه عليه و آله) فرمود: «هر كه در دنيا مسجدى بسازد، خداوند متعال در برابر هر وجب آن- يا فرمود: در برابر هر ذراع آن- به مقدارى كه چهل هزار سال پيموده مى‌شود، شهر از طلا و نقره و درّ و ياقوت و زمرّد و زبرجد و لؤلؤ به او عطا مى‌فرمايد.

(3)

مسأله 19- از مشهور فقها نقل شده كه فرموده‌اند: زمينى كه مى‌خواهند مسجد شود، بايد براى آن صيغه وقف خوانده شود

، مثل آنكه بگويد: «وقف كردم آن را به عنوان مسجد قربة الى اللّه» ليكن بنابر اقوا همين‌كه قربة الى اللّه به قصد مسجد آن را بسازد و يك نفر هم به اذن بانى آن در آن نماز بخواند كفايت مى‌كند و مسجد مى‌شود.

(4)

مسأله 20- خواندن نماز در حمام‌

حتى در رخت‌كن آن، و در محل زباله، و كشتارگاه، و بيت الخلاء حتى پشت بامى كه محل بول كردن قرار گرفته، و در ميكده، و در خوابگاه شتر، و طويله اسب و قاطر و الاغ و گاو و گوسفندان، مكروه است. و همچنين خواندن نماز در جادّه‌ها در صورتى كه ضررى به عابرين نرساند، مكروه است وگرنه حرام است و روى لانه مورچه و مجراى آبها هر چند در وقت خواندن نماز، انتظار جريان آب نباشد، و در زمين شوره‌زار، و در هر زمينى كه عذابى در آنجا نازل شده، و روى يخ، و در آتشكده‌ها بلكه هر جائى كه براى آتش افروختن در آن آماده شده است، و روى قبر، و رو به قبر، و بين قبرها (نماز خواندن مكروه است). و در دوتاى آخرى اگر حائل يا ده ذراع فاصله باشد، كراهت برطرف مى‌شود. و پشت سر قبور ائمه (عليهم السلام) و در طرف راست و چپ آن نماز خواندن اشكالى ندارد. اگر چه بهتر است بالاى سر بطورى كه مساوى امام‌