غسال، چيز ديگرى پاك نشود.

(1)

نهم- برطرف شدن عين نجاست از بدن حيوانهاى زبان بسته و از مواضع درونى انسان.

بنابراين منقار آلوده مرغ با از بين رفتن عين نجاست و خشك شدن رطوبت آن پاك مى‌شود و همچنين بدن زخمى چهارپا و دهان گربه كه به خون و مانند آن آلوده است، و بچه حيوان كه موقع تولد خون‌آلود است به محض برطرف شدن عين نجاست از آن پاك مى‌شود و نيز دهان انسان در صورتى كه چيز نجس يا متنجسى را بخورد و يا بياشامد كه به مجرد بلعيدن آن، دهانش پاك مى‌گردد.

(2)

دهم- غائب شدن‌

كه غائب شدن، بدن انسان و لباس و فرش و ظروف و ساير متعلقات او را (براى ديگران) پاك مى‌كند. بنابراين مى‌توانند با آنها معامله پاكى كنند. مگر آنكه بدانند كه نجاست آنها باقى است و بعيد نيست كه در تطهير آنها به واسطه غائب شدن هيچ چيز شرط نباشد. پس (آن غائب) چه بداند كه آنها نجس شده يا نداند، چه اعتقاد به نجاست چيزى كه به آنها خورده، داشته باشد يا نه، در مسائل شرعى دين سهل‌انگار باشد يا نه- در همه اين موارد- غائب شدن او (براى ديگران) پاك‌كننده است، و البته خوب است كه احتياط شود.

(3)

يازدهم- استبراء حيوان جلّال (نجاستخوار)

است (كه او را از خوردن نجاست جلوگيرى كنند) بطورى كه او را نجاستخوار نگويند. كه چنين جلوگيرى، بول و مدفوع او را پاك مى‌كند و استبراء علاوه بر آنكه بايد به قدرى باشد كه ديگر به آنها جلّال گفته نشود، بنابر احتياط واجب- كه ترك آن جايز نيست- بلكه خالى از قوت نيست- بايد در شتر چهل روز و در گاو بيست روز و در گوسفند ده روز و در مرغابى پنج روز و در مرغ سه روز، طول بكشد. ولى در غير حيوانات نامبرده، فقط به قدرى كه به آنها جلّال گفته نشود كفايت مى‌كند (و لازم نيست تا مدت معينى باشد).

(4)

احكام ظرفها

(5)

مسأله 1- ظروف كفار مانند ظروف غير آنان، مادامى‌كه تماس آنها با ظروف با رطوبت سرايت‌كننده، معلوم نباشد، محكوم به پاكى مى‌باشد.

و همچنين است هر چه كه در اختيار آنها است. از لباس و فرش و غير آن اما پوستهائى كه در اختيار آنان است چنانچه معلوم باشد كه آنها از حيوان خون جهنده‌دار است و ذبح شرعى آن و قبل از كافر در اختيار مسلمان بودن آن معلوم نباشد، محكوم به نجاست مى‌باشد. و همچنين گوشتها و پيه‌هائى كه در اختيار آنان بلكه در بازارشان است با شرائط مذكوره، محكوم به نجاست مى‌باشد.